I yazı
“Hürriyyət” qəzeti və Moderator.az saytının əməkdaşı jurnalist Seymur Əliyev rus xalqı, bu xalqın
xisləti, genetik özünəməxsusluğu və bu özünəməxsusluğun bəşəriyyət üçün
doğurduğu tarixi faciə və təhlükələrlərlə bağlı maraqlı araşdrmaya imza atıb.
Rus və xarici mənbələr əsasında aparılan məlum araşdırmada rus təbiətinin
mahiyyəti bütün çılpaqlığı ilə ortaya qoyulub ki, bu çılpaqlığın müdafiə edilən,
ört-basdır ediləcək bir yanı yoxdur.
Bu araşdırma rus
dünyasını rus mütəfəkkirlərinin özünün
dili ilə tanımağa yardımçı olmaqla yanaşı, bu xalqın insanlıq üçün sadəcə bir lənət
olaraq göndərildiyini birmənalı şəkildə isbatlamaqdadır.
Beləliklə, “Ruslar-bəyaz
lənət!” silsiləsindən ilk yazını oxuculara təqdim edirik.
Kuprin rus olmayan hər kəsə tüpürür...
Rus insanın, rus
toplumunun başqa xalqlar haqqında nə düşündüyünü, özünü onlarla müqayisədə
hansı yerə qoyduğunu bilmək üçün rus mütəfəkkirlərinin, yazıçı və şairlərinin əsərlərinə
baxmaq kifyətdir. Bəli, nə qədər inanılmaz
olsa da hətta öz idrakı, təfəkkürü ilə seçilən, dünyanı heyrətə gətirən rus mütəfəkkirlərinin
əsərlərində belə qeyri-ruslara nifrət hissi olduqca güclüdür. Rus və dünya ədəbiyyatının
ən yaxşı nümunələrindən hesab edilən həmin əsərlərdə bu nifrət bəzən özünü o qədər
aşkar və hüdudsuz şəkildə göstərir ki, bundan dəhşətə gəlməmək mümkün olmur.
Məsələn, Rusiyanın
tanınmış yazıçılarında A.İ.Kuprin “İnsan qənimi” əsərində qeyri-rusları insan
saymadığını gizlətmir, bunu açıq şəkildə ortaya qoyur: “Əgər mən həqiqətən də
rusamsa, ətrafım rus olmalıdır. Almanlara və fransızlara mən tüpürmək istəyirəm.
Cuhudlara da”. A.İ.Kuprin. “İnsan qənimi”. Bakı. Gənclik ”“ 1989).
Qoqal etiraf edir...
Rusiyanın digər görkəmli
mütəfəkkiri N.V.Qoqol da rusların digər xalqlara qarşı münasibətdə olduqca
dözümsüz olduğunu, onları qəbul edə bilmədiyini etiraf edir. Yazıçı “Ölü
canlar” əsərində deyir: “...bizdə başqaları ilə bir yerdə yaşamaq bacarığı
azdır”. (N.V.Qoqol. “Ölü canlar”. V cild. Bakı ”“ “Azərnəşr” ”“ 1955. Səhifə
-320).
Borodin məsləhət verir: “Yad xalqı qoyun kimi
qırxın”
Digər rus yazıçısı
Sergey Borodin isə qeyri-ruslara qarşı zor tətbiq etməyi nəinki məqsədəuyğun hesab
edir, hətta “Səmərqəndin ulduzları” romanında bunun daha “faydalı” və “optimal”
yollarını təklif edir: “Yad xalqa rahatlıq vermə. Qoy özünə gəlsin, təzədən
qoyun kimi qırx. Qırxıb qurtardınmı ”“ sərbəst burax, rahatlıq ver, ancaq üstündən
gözünü çəkmə; əmələ gələn kimi yenə də qırx. Ancaq yadında saxla: tələsmək ”“ sərfəli
deyil, gecikmək ”“ qorxuludur”. (S.Borodin. “Səmərqəndin ulduzları”. Bakı ”“ Uşaq
və Gənclər Ədəbiyyatı Nəşriyyatı ”“ 1962. Səhifə-420).
Rusiyadan dünyaya tarixi hədə: “Suyunuzu
çıxaracayıq”
Maraqlıdır ki, rus yazıçılarının
əsərlərində rusların digər xalqları əzdiyi, onlara zülm etdiyi etiraf edilsə də,
bu, normal, qanunauyğun bir şey kimi təqdim edilir və rus insanına məsləhət
görülür ki, həmin xalqların acınacaqlı vəziyyətini görüb onlara acımasın. Rus
ziyalısı digər xalqların təmsilçilərinin Rusiyada çalışmasını, burada hansısa əmlaka
sahiblənməsini belə qəbul edə bilmir və bunu işğal kimi dəyərləndirir. Necə ki,
Kuprin “İnsan qənimi” əsərində deyir: “Bax, mən sizdən xahiş edirəm: Ağız əyməkdənsə,
sübut edin ki, mən səhv edirəm, haqlı deyiləm. Mən ancaq bircə şey deyirəm: biz
su içdiyimiz quyuya tüpürürük. Biz öz müqəddəs, böyük, sevimli vətənimizi hər
cür əcnəbi dılğırlara satırıq. Bizim neftimizi kim işlədir? ”“ Cuhudlar, ermənilər,
amerikanlar. Kömür, filiz, gəmilər, elektrik kimin əlindədir? Cuhudların,
belçikalıların, almanların əlində. Şəkər zavodları kimə məxsusdur? Cuhudlara,
almanlara, polyaklara. Ən başlıcası odur ki, hər yerdə cuhud, cuhud! Kimdir
bizdə doktor? ”“ Şmul. Aptekçi, bankir, vəkil kimdir? ”“ Şmul. Ah, sizi lənətə gələsiniz!
Bütün rus ədəbiyyatı mayufes oynayır və mikvadan çıxmır... Kimsə nahaq yerə deməyib
ki, hər bir cuhud anadangəlmə rus ədibidir. Ah, əfv edin, yəhudilər! İsraillilər!
Sionistlər! Zülm çəkən zavallılar! Müqəddəs tayfa!.. Mən ancaq bircə şey deyirəm:
- Bizdə hara dönsən, görəcəksən ki, hər hansı təhqir olunmuş nəcib bir millət
üstünə gəlir. “Azadlıq! Dil! Xalqa hüquq verin!” istəyir. Biz də onların
qabağına sərələnirik. “Ah, zavallı, mədəni Finlandiya! Ah, bədbəxt, məhkum
Polşa! Ah, parçalanmış, böyük yəhudi xalqı!.. Vurun bizi, dostlar, bizə həqarətlə
baxın, bizi ayaqlar altına salın, belimizə minib gəzin”. Amma yox!.. Bu
biabırçılığın axırı çatır. Rus xalqı hələlik yuxulu-yuxulu qaşınır, amma Allah
qoysa, sabah o oyanacaq. Onda o, silkələnib radikallıq edən azğın ziyalıları öz
üstündən gənə kimi qoparacaq, bütün bu əzəb çəkən zavallıları, bütün bu
cuhutları, xaxolları və polyakları öz qüdrətli ovcunda elə sıxacaq ki, onların
ancaq suyu çıxacaq. Avropaya isə o, sadəcə olaraq : dayan, kaftar!.. ”“ deyəcək...”.
(A.İ.Kuprin. “İnsan qənimi”. Bakı-Gənclik ”“ 1989. Səhifə - 149-150).