Tanınmış şair Məmməd Tahirin “Qara zon” adlı şeirini Moderator.az oxucularına təqdim edirik:

LEMMA

Biri vardı, biri yox,

Bir həbsxana var idi.

Millətin gözü yaşlı,

İşi ahu-zar idi

Çox da uca deyildi,

Həbsxana divarları.

Kimsə qaçmaq istəsə,

İlişən tikanlı sim

Cırardı şalvarları.

Utanıb geri dönər

Beləcə qaçan adam.

Sönərdi bax, beləcə

Azadlıq ümidiylə

Ürəyində yanan şam.

Burda yaşamaq çətin,

Ölüm çox ucuz idi.

Həbsxana rəhbərinin

Gözləri şüşə kimi,

Ürəyi bumbuz idi.

Mujiklər iş başında,

Yorulmadan şalışır.

Brodyaqalar hər işə

Öz vaxtında qarışır.

Həbsxana rəhbəri

Özü qanuni oğru.

Nə desə qanun olur,

Nə söyləsə o, doğru.

Bu həbsxana içində

Neçə kənd, neçə şəhər.

Düşür obşak üstünə

O gün üzü, bu səhər.

Hər şey adi, çox sadə,

Gedir öz yolu ilə.

Zaman axır irəli

Ağası, qulu ilə.

Hər iş öz qaydasında,

Zalımı, zülmü ilə.

Brodyaqalar zülm edir,

Mujiklər qalxır zilə.

Həbsxana əhalisi

Sakit qoyun kimidi.

Qanuni oğruların

İşi oyun kimidi.

DİLEMMA

Bu həbsxana regionun

Ən iri həbsxanası.

Sadə xalqın dilində

Bir döyüş silahıdı,

Qarğışı, bədduası.

Get-gedə həbsxanada

Həyat daha sərt olur.

Mujiklərin zülmündən

Yemək, içmək, dincəlmək,

Yatmaq da bir dərd olur.

İtib mənəvi dəyər,

Ziyalı gözdən düşüb.

Tükənibdi taqəti,

Əhali dizdən düşüb.

Hər nazir kürsüsündə

Bir mujik oturubdur.

Brodyaqalar onlardan

Ucalarda durubdur.

Hər gün sadə camaat

Əzilir ayaq altda.

Bu zülmə müxaliflər:

“Gəlin, birləşək”- deyir-

“Gəlin, bir bayraq altda.

Qarşıda iki yol var,

Biri ölüm, biri qal.

Üsyan et zülmə qarşı,

Ya öl, ya qələbə çal!

Həbsxana rəisi

Başda qanuni oğru.

Nə desə qanun olur,

Nə söyləsə o, doğru.

Qan tökmək, ya öldürmək,

Şöhrətli edir burda.

Qanuni oğru olmaq

Yarışı gedir burda.

Yığılan gəlir, vergi,

Obşakın cibindədir.

Sadə camaatın haqqı

Bu mujik nazirlərin

Cibinin dibindədir.

Sən, ey sadə camaat!

Ya öl, ya haqqını al!

Ya döyüş zülmə qarşı,

Qul ol, ya qələbə çal!”

TRİLEMMA

Həbsxana divarları

Ölüm toru toxuyur.

Cinayətkar bir rejim

İy verir, qan qoxuyur.

Hamı ölümə məhkum,

Ölür iki-bir, üç-bir.

Müxalif fikirlilər

Bir çıxış yolu gəzir.

Bir gecə müxaliflər

Yatmayıb qalır oyaq.

Səsləyir sadə xalqı:

Götürün özünüzlə

Bir kəndir, bir də qarmaq.

Bir ucu belinizdə,

Çatın, üst-üstə çatın.

Bir ucunu qarmağa

Bağlayıb göyə atın.

Göy üzündə mələklər,

Hərəyə biri düşər.

Hər qarmaq bir mələyin

Qanadına ilişər.

Çəkib aparar belə

Hər mələk bir adamı.

Qovuşar azadlığa,

Xoş günə çıxar hamı.

Azadlıq meydanına

Yığışıb gəlir hamı.

Bu, azadlıq istəyi,

Bir azadlıq bayramı.

Əllər qarmaqdan tutur,

Biri dayaq yüzünə.

Qarmaqlar fırlanaraq

Atılır göy üzünə.

Hər adam bir mələyin

Qanadında yol gedir.

Ağıllı müxaliflər

Ölümə məhkum xalqı

Beləcə azad edir.