Dünən Azərbaycanın Xalq artisti, XX əsrin əvvəllərindəki maarifçilik dalğasını televiziya ekranlarına gətirən rejissor Ramiz Həsənoğlunun 71 yaşı tamam oldu. Ramiz müəllimin yetmişinin üstünə bir də gəldi. Amma fiziki mənada. Mənəvi anlanma bu gün də gənc olan rejissor Moderator.az-a verdiyi müsahibəsində maraqlı məqamlara toxunub, ad günü təəssüratlarını bölüşüb:

-Bir il də yaşlandınız, yetmişdən o tərəfdəki mərhələ sizin yaradıcılıq əzminizə təsir etmək gücündədirmi?

-Hər sənət adamının müəyyən  yaş dövrlərində daha intensiv və qeyri-intensiv çalışdığı zamanlar olub. Tamaşaçılar məni əsasən, kino və televiziya fəaliyyətimə görə tanıyıblar. Amma son dövrlərdə eyni zamanda teatrla da təmasım olur. İndi ola bilsin ki, yaradıcılığımın bundan sonrakı hissəsini daha çox teatr meydanlarında keçirim. Hər halda, bunu istərdim. Amma istər kino, istər televiziyada hər hansı maraqlı proyekt həyata keçirmək imkanı olsa,  məmuniyyətlə bu işlə məşğul olaram. 

-Televiziyada “Danabaş kəndinin əhvalatları” povestini hazırlamağı çox istədiyinizi bildirmişdiniz. Bəs böyük kino üçün işləmək istədiyiniz, lakin hələki ürəyinizdə arzu olaraq qalan nə kimi işlər var? 

-İş birliyində olduğum əsas müəllif  Xalq yazıçısı Anardı. Bundan sonra görüləcək işlərimiz barədə vaxtaşırı fikir mübadiləmiz olur.  Konkret kinodan söhbət gedirsə, maraqlı bir ideya var: Anar bilirsiniz ki, maarifçilik dalğasının nəhəngləri Üzeyir Hacıbəyli, Mirzə Cəlil, son olaraq mənimlə birgə “Sübhün səfiri” və “Cavid ömrü” filmlərini ərsəyə gətirib. Bu xətti davam etdirmək istəyirik.  Mənə elə gəlir ki, buna çox böyük ehtiyac var. Baş tuta biləcək növbəti proyektimizin qəhrəmanı Cəfər Cabbarlıdır. Çox istərdim ki, nə zamansa bu layihə baş tutsun və biz Cəfər Cabbarlıya həsr olunan filmi ekranlaşdıraq.

O ki qaldı “Dabanaş kəndinin əhvalatlarına”, mən onu böyük kino üçün yox, televiziya layihəsi kimi görürəm və ümid edirəm ki, yaxın gələcəkdə nə zamansa, bu mənə müəssər olacaq.  

-Maarifçilik xəttinin qorunduğu daha bir istiqamət də tarixi romançılıqdı.  Tarixi romanlarımızın motivləri əsasında filmlərin çəkiminə, bundan milli”“ideoloji təbliğat naminə istifadəyə bu gün nə dərəcədə ehtiyac var?

-Çox vacib mövzuya toxundunuz. Bu gün Azərbaycan televiziya məkanında bir-birini təkrarlayan, mövzu cəhətdən bir-birinə çox oxşayan seriallar verilir. Onlardan heç olmasa biri dediyiniz tarixi mövzulara müraciət etsə, bu, çox gözəl olar. Başa düşürəm, bütün bunlar çox pul tələb edən  prosesdir. Amma yenə də bu barədə mütləq düşünmək lazımdır. Ümumiyyətlə, istər tele-məkanda, istərsə də böyük kinoda tarixi mövzulara yer ayırmaq lazımdır. Yadıma gəlir ki, bir ara İctimai televiziyanın efirində “Qarabağnamələr”lə bağlı layihə yayımlandı. Amma bu çox azdı, dənizdə damcıdı. Bizim tarixi mövzuda yazılan çox mükəmməl romanlarımız var: Məmməd Səid Ordubadinin “Qılınc və qələm”,  Çəmənzəminlinin “Qan içində” və s. bu cür vacib əsərlər çoxdu. Əsasən, prodüserlər bu işlə məşğul olmalı, rejissorları tarixi mövzulara cəlb etməlidirlər. Çünki bu, təkrar edirəm, çox vacib məsələdir. 

-Hesab edirəm ki, gənc nəslin yetişməsində ədəbiyyat və kinematoqrafiyanın rolu çox vacibdir. Kino, teatr haqqında danışdığımız mövzulara nə qədər çox üz tutarsa, bu, cəmiyyətimizin, xalqımızn gələcək inkişafına, gənc nəslin formalaşmasına xidmət edəcək. 

-Yenidən ad günü ovqatına qayıdaq: İnsan doğum günündə həm də bir növ, özü-özünə hesab verir. Həmçinin, gələcək planlarını qurur. Siz bu iki detaldan hansını yerinə yetirdiniz?

-Sualınıza bir qədər zarafatla cavab vermək istərdim: Bir məşhura bu sualı verirlər. Deyir, əgər Allahı güldürmək istəyirsənsə, gələcək planlarından danış. Təbii ki, gələcəklə bağlı plan qurmaqdansa, keçmişlə bağlı hesabat vermək daha asandır. Mən şəxsən, o kateqoriyalı adamlardanam ki, hər zaman narahatam. Həmişə mənə elə gəlir ki, Allahın verdiyi potensialdan az istifadə edirəm. Bilmirəm, bu barədə yönəticilər- televiziyalar, kinematoqraflardan  gedir- nə düşünürlər.  Yaradıcı adamın potensialından istifadə etməsi mütləq lazımdır.

-Təbriklər çox oldu. Onlardan hər birini- lap iki sözdən ibarət olan təbriki də, böyük təbrikləri də bir ortaq cəhət birləşdirdi: sayğı və məhəbbət. Bu da məni çox isidirdi. Təbrik göndərən bütün dostlarıma öz minnətdarlığımı bildirirəm. İstər sosial şəbəkələrdə təbrik edən, həm telefonla zəng edən dostlarımın hamısına dərin təşəkkürümü bildirirəm. Sağ olsunlar. 

-Aydın Talıbzadə sizə həsr etdiyi  “Ustad və Ayna” kitabında gündəlik tutduğunuzu və günün maraqlı məqamlarını ora yazdığınızı bildirir. Bu son iki-üç günlə bağlı nə yazmısız?

-Gün ərzində baş verənləri həmin gün, ola bilsin heç bir neçə gündən sonra da yazmıram. Yalnız vacib olan hadisələri qeyd edirəm. Ola bilsin ki, gündəliyi bir həftə yazmayım. Amma sonradan həmin həftə ərzində baş verənlər analitik şəkildə süzgəcdən keçərək yazıram. Son iki-üç günlə bağlı dost təbrikləri, oradan aldığım təəssürat, təsirlənmələr gündəlikdə öz əksini tapdı. 

- Son iki gündə daha çox övladlarım üçün darıxdım. Daha çox onlarla görüşmək haqqında düşünürdüm.   Biz bu gün görüşəcəyik. Onların da istirahət günüdür.  Üstündən bir gün keçən doğum gününü orada qeyd edəcəyik. Amma dünən yaxın dostlarla görüşüb, qeyd  etdik. Çox mənalı, dəyərli  gün keçdi. Ramiz Rövşən və Rafiq Əliyev kimi insanlarla söhbət insanı mənən zənginləşdirir və daha güclü edir. Onların ətrafında olmaq həmişə maraqlıdır.

-Dəqiq xatırlamıram. Ümumiyətlə, əvvvəllər doğum günləri bir o qədər də gündəmə gəlmirdi. Bircə ailə üzvəri-ata, ana ya da qardaş-bacı kiçik  hədiyyə verərdilər, bununla da təbriklərin bildirirdilər. Amma sonradan insan yaşa dolduqca yaş üstə yaş gəldikcə, illər insanı sövq edir ki, sən doğum gününü qeyd edəsən. Bunu da özün yox, ətrafındakılar-yaxınların, övladların istəyir. Uşaqlıq, gənclik dövrümdəki ad günlərimlə bağlı siz deyən, yaddaqalan xatirələrim yoxdu.