Ictimai nəqliyyatda gediş haqlarının artırılması xəbərini eşidəndə, düzü, əvvəlcə xeyli dilxor oldum...

“Nətəhər olacaq, necə olacaq?.. Biz birtəhər başımızı girləyərik... Bəs bu pensiyaya, çörəkpuluna möhtac qocalar, işsizlər, qaçqınlar nə edəcək?..” Bunları düşünə-düşünə avqustun 1-dən ictimai nəqliyyatı boykot eləmişəm – hər yerə piyada gedib-gəlirəm. Hələ bircə dəfə nə avtobusa, nə də metroya yaxın düşmüşəm. Acığa, 3-4 günün avtobus, metro pulunu toplayıb, vacib lazım olanda 10 km-dən uzaq məsafəyə yalnız taksi ilə gedib-gələcəm... 

Bir gerçək də budur ki, hamı daldada-bucaqda öz-özünə, yaxud qohum-qonşu ilə deyinir... Arada bəziləri deyir ki, Baş nazir Novruz Məmmədova şikayət yazaq, belə edək, elə edək... Söz elə orda da qalır... Çətini, “AzTV”-nin, ya da “İctimai”nin kamerası görsənənəcəndir... Bayaqdan qiymət artımını pisləyənlər başlayırlar Tarif Şurasının  qərarını tərifləməyə, həmin qərarın Azərbaycanın iqtisadi inkişafı, xalqın rifah halının yüksəldilməsindəki rolunu elmi şəkildə əsaslandırmağa...Sonra da hamı həmişəki kimi gedib avtobusa da minir, metroya da... 

Guya 1-ci dəfədir... 30 ildi görə-görə gəlirik də... “40-a dözən 41-ə də dözər...”-deyə-deyə hələki nəfəs alırıq... Bir də ki, torpağını itirmiş bir vətəndaş olaraq bu sətirlərin müəllifi üçün pulsuzluq, evsizlik, manatın, dolların “ölüb- dirilməsi”, qiymət artımı-filan  dərd deyil...  Dərd odur ki, sən burda villada yaşayasan, “Mersedes”də, “Cip”də  gəzib Bakının tozunu udub “Gədəbəy suyu” adı ilə Kürün bulanıq suyunu içəsən, bizim yarıuçuq evlərə sığınmış Aşotla Haykanuş da eşşək belində Şuşanın, Laçının, Kəlbəcərin yaylaqlarını gəzib, təmiz havanı ciyərlərinə çəkib, ekoloji təmiz qoyun pendiri ilə dürməyi yeyib, üstündən də Turşsuyun, İstisuyun, buz bulaqların gözündən min dərdə dərman sularımızdan içə və üstəlik, səni, dədə-babanı söyə, qəbirlərini murdarlaya... Dərd bax budur e, qiymət artımı deyil...  

Qiymət artımından bir-iki gün sonra hökumətimizin bir ağıllı işini də görəndə lap ürəkləndim... İşğal altındakı bölgələrimizə də ictimai nəqliyyatla gediş haqqı tarifləri dərc olundu... Bunu görəndən sonra fikirləşdim:”Əşşi, təki Şuşanı, Laçını, Kəlbəcəri, Ağdamı, Qubadlını, Cəbrayılı... azad etsinlər,  Bakıda gediş haqqını lap 10 manata, Şuşaya, Xankəndiyə avtobus pulunu lap 100 manata qaldırsınlar...  Bir təhər bor-xərc edib doğma yurdumun, dədə-baba evimin xarabalıqlarına gedib  çıxaram, orda lap piyada gəzərəm, Aşotun qoyub qaçdığı eşşəyini, qatırını minərəm... Bakıda zirzəmilərdə istehsal edilən “Yeni Zelandiya” yağı əvəzinə bir inək tapıb südünü çalxalayıb təmiz kərə yağı yeyərəm. Supermarketlərdəki geni dəyişmiş futbol topu boyda alma, armud yerinə meşədəki cır alma-armudu həzmi-rabedən keçirərəm...

Təki torpaqlarımızı azad edək... Onsuz da burda mənə yaşamaq üçün villa verib, nəqliyyatı pulsuz edib, altıma “Mersedes” də qoysalar, içim soyuyan deyil... Aşotla Haykanuş dədə-baba torpağımda  gediş haqqı-filan ödəmədən eşşək belində gəzib babamın goruna söyür...