Bizim çox qəribə keyfiyyətlərimiz var. Bunlardan biri də özümüzü hamıdan ağıllı, etibarlı və ya yanan hesab etməyimizdir. Bizə elə gəlir ki, biz hamıdan ağıllıyıq, hamıdan çoxbilmişik, vətəni, milləti və dövləti hamıdan, hətta dövlətə rəhbərlik edənlərdən belə çox sevirik... Bəlkə də bu normal haldı mən yanlış düşüncədəyəm, amma mənəcə bu bəzən işə, ideyaya və ya dövlətçiliyə xeyirdən çox zərər verir, bəzən isə bu keyfiyyət çox şit, ikrahdoğurucu görünməklə həmin adamın özü haqqında pis fikirlər oyadır. 

Bir çox aydınımızda, yazı-pozu sahibində, siyasətçimizdə bu keyfiyyət daha qabarıq görünür. Məsələn günümüzdə ən çox müzakirə olunan məsələlərdən biri Azərbaycanın, və ya hakimiyyətin Rusiyaya yaxınlaşaraq Rusiyanın təsirinə düşməsi və Qərblə münasibətləri pozaraq Qərbdən uzaqlaşması məsələsidi. Bəzən bu yazılar, açıqlamalar adamda gülüş yaradır. Yəni doğrudanmı bu adamlar hakimiyyəti əldən verməyin belə asan olduğunu düşünürlər?! Doğrudanmı bu adamlar bilmir və başa düşmür ki, hakimiyyət şərikliyi sevmir?! Doğrudanmı bu adamlar tarixdə hakimiyyət uğrunda gedən savaşlardan xəbərsizdilər?! 

Mən düşünmürəm ki, bu adamlar yuxarıda dediklərimi bilmir. Bilirlər, amma nə yazıq ki, bildikləri halda bu yanlışa davam edirlər. Təbii ki, prezidentin də, bütövlükdə hakimiyyətin də bütün çıxışları, açıqlamaları, fəaliyyəti, qəbul etdiyi bütün qərarlar cəmiyyət tərəfindən hərtərəfli müzakirə olunmalı, saf-çürük edilməlidir. Hətta cəmiyyətdə böyük nüfuz sahibi olan aydınların, idarəetmə təcrübəsi olan şəxslərin, siyasətçilərin, yaı-pozu adamlarının və b. müəyyən təkliflər və layihələrlə də çıxış etməsi tam qanunauyğundur. Amma bu təhlillər, bu təklif və layihələr işin xeyrinə olmalı, nəinki yanlış nəticələr, düşünülməmiş fikirlər və “pişik balasını çox istədiyindən yeyər” məsəli cəmiyyətə bədbin fikirlər aşılamamalı, cəmiyyətdə qorxu, ümidsizlik və təşviş hissi oyatmamalı, dövlətə və dövlətçiliyə inamsızlıq yaratmamalıdır.  

Bir zamanlar (elə indi də davam edir) özlərini Əbülfəz bəydən ağıllı göstərənlər, Əbülfəz bəyə ağıl vermək istəyənlər, yol göstərmək iddiasında olanılar, Əbülfəz bəyin atdığı addımları yanlış qəbul edənlər sonra bu hərəkətlərini Heydər Əliyevlə bağlı etməyə başladılar. Bu gün isə bu hal İlham Əliyevlə bağlı edilir. Elə burdaca deyim ki, dünən Əbülfəz bəyə qaşı etdiklərinin üzə vurmasalar da peşmalığını yaşayanlar, Əbülfəz Elçibəyin və Heydər Əliyevin böyüklüyünü, atdığı bütün siyasi addımların dövlətimiz və dövlətçiliyimizin yararına olduğunu qəbul edənlər, sabah da bugün üçün peşmanlıq yaşayacaq.

Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi, bu gün ən çox müzakirə olunan məsələ Azərbaycan hakimiyyətinin Rusiyaya yaxınlaşaraq Rusiyanın təsirinə düşməsi və Qərblə münasibətləri pozaraq Qərbdən uzaqlaşması məsələsidi. Kimin hakimiyyətinin Rusiyaya yaxınlaşaraq Rusiyanın təsirinə düşməsi və Qərblə münasibətləri pozaraq Qərbdən uzaqlaşması məsələsinə necə yanaşmasından və inanıb inanmamasından asılı olmayaraq mən hakimiyyətin nə Qərbdən uzaqlaşdığına, nə Rusiyanın təsirinə düşdüyünə bir zərrə də inanmıram. Mən düşünürəm ki, hakimiyyət bütün imkanlardan yararlanaraq Azərbaycanı bütün güclərin asılılığından qorumağa çalışır. Səslənən fikirlərə gəlincə isə:

1. Yuxarıda da qeyd etdiyim kimi tarix boyu görünüb ki, hakimiyyət şərikliyi sevmir. Düşünürəm ki, hələ İlham Əliyev kimi qürurlu və asılılığı sevməyən bir insanın öz hakimiyyətini kiminləsə-Rusiya və ya Qərblə paylaşacağı ağlabatan deyil. Türk tarixinə, dövlətçiliyinə və ənənələrinə bağlı olan Ramiz Mehdiyev kimi böyük hakimiyyət və dövlətçilik təcrübəsi olan bir şəxsin bu komanda daxilindəki möpvqeyini də nəzərə alanda isə bu məsələnin qətiyyən mümkün olmadığı aşkar olur. 

2. Hakimiyyətin bütün əsas simaları-İlham Əliyevin, Ramiz Mehdiyevin, Əli Həsənovun, Novruz Məmmədovun, Elmar Məmmədyarovun və b. dəfələrlə Azərbaycanın kimsənin asılılığını qəbul etməyəcəyini vurğulamasına baxmayaraq Azərbaycanın Rusiyanın təsirinə düşməsi fikrinin əhalidə öz dövlətinə qarşı inamsızlıq yaratmaqdan və digər güclərin Azərbaycanla əlaqələrinə zərər verməkdən başqa heç nəyə xidmət etmədiyi gün kimi aydındır.

3. Bu adamlar nədən elə düşüqnürlər ki, dünyada demokratik imic qazanan, ədalətli mövqe tutduğu qəbul edilən (halbu ki, mən bunların nə demokratlığına, nə də ədalətinə inanıram) Qərbin ədalətsiz mövqeyi ilə barışmayan, Qərbin hər hansı sərt qərarını qəbul etməyən bu hakimiyyət tarixən etibarsız imici qazanan, müttəfiqlərini hər zaman asanlıqla qurban verən kimi tanınan, ən yaxın tariximizdə belə ona xidmət edənlərin bütün ailəsini, nəslini məhv edərək “ayı” adını qazanan Rusianın tabeliyini və ya himayədarlığını qəbul edər?!

4. Bütün çətinlik və sıxıntıları yaşayan, hakimiyyətin dadını bilməyən bu adamlar niyə elə düşünür ki, hakimiyyətin bütün gözəlliklərini doyasıya yaşayan bu hakimiyyət Azərbaycanın bağımsızlığını da, bütövlüyünü də, əllərinin üstündə əlin olmamasını da hamıdan çox istəyir.

Ən sonda onu qeyd etmək istəyirəm ki, Çaldıran döyüşü ərəfəsində Sultan Səlim Şah İsmayıla yazırdı: “Hakimiyyət gəlinini qılıncın qanlı ağzından öpənlər qucaqlaya bilər!”

Bünyamin Qəmbərli 

BAXCP Təşkilat katibi