Moderator.az-ın “Kino-kryoz” layihəsi çərçivəsində başlıqda da deyildiyi kimi dəfələrlə nüfuzlu mükafatlar almasına baxmayaraq unudulmuş bir filmdən danışacağıq. Bu filmdə cəmi 7-8 aktyor iştirak edib. Onların da bir neçəsi epizodik olaraq gözə dəyir. Filmin startından finişinə qədər ön planda əlil arabasına məhkum edilmiş bədbəxt ata, bu atasına görə öz gələcəyini itirmiş zavallı qız və bu qıza görə sevgisi daşa dəymiş bəxtsiz oğlan təsvir olunur. Hərdən həkim gəlir, hərdən qonşu görünür... Amma ac göyərçinlər əlil ata üçün bu həkim və qonşudan daha önəmlidir. 

Beləliklə, bu dəfə  bayaqdan haqqında bəhs etdiyimiz “Özgə vaxt” filmindən danışacayıq. 1996-cı ildə çəkilən filmin ssenari müəllifi Ramiz Rövşən, quruluşçu rejissoru isə Hüseyn Mehdiyevdir. 

Bu fikirlər film boyu əlil arabasında olan, Leylanın atası rolunu canlandıran aktyor Ələddin Abbasov barəsində deyilirdi. Filmə baxanlar bilir ki, orada danışıq çoz azdır. Azərbaycan kino tarixinin bəlkə də ən təsirli psixoloji dram filmi olan “Özgə vaxt”da personajlar sanki  danışmağa deyil, susqunluğa həvəslidirlər. Bu susqunluqla da əslində çox mətləbləri çatdırmış olurlar. Ssenari müəllifi tanınmış şair Ramiz Rövşən də sözlə deyil, hərəkətlə psixoloji durumu ustalıqla təsvir edə bilib.

Tamaşaçıların daha çox Cahandar ağa kimi tanıdığı Ə. Abbasov rolu o qədər inandırıcı oynayır ki, film istər festivallarda, istər televiziyada nümayiş etdirilən vaxt izləyicilərdən bir neçəsi onun həqiqətən də əlil olduğunu xəbər alırlar. Çox gərgin psixoloji ağırlıqla yüklənən filmin çəkilişlərdindən öncə  Ə. Abbasov rejissorla birgə ruhi-əsəb dispanserinə mütəmadi olaraq gedir və öz müşahidələrini aparırdılar. Bu da aktyora çəkiliş prosesində çox kömək olub. 

Filmin başqa bir özəlliyi də göyərçinlərə kifayət qədər yer ayrılmasıdır. Azərbaycan kino tarixində bəlkə də yeganə filmdir ki, burada quşların sayı insanların sayından çoxdur. Filmin rejissoru sonradan öz xatirələrində həmin quşların az qala aktyorlarla dostlaşdıqlarını da deyirdi. Göyərçin sülh, barış simvolu olduğu kimi. Həm də bəzi hallarda ölüm simvolu kimi də bilinir. Filmdə də Leyla ilk dəqiqədən son dəqiqəyədək ölüm ayağında olan atasını tərk etmir. Hərdən göyəörçinlər görünür. Əlil atası onları ovcunun içindəki dənlə bəsləyir. Bəzən göyərçinlərin dənə daraşdığını görüb ovcunu bağlayır. O, bu zaman sevinir. O, göyərçinlərin timsalında öz ölümünü yemlədiyi üçün və ölüb qızını xilas edəcəyi üçün çox sevinclidir. 

Atası öləndən sonra Leyla (Ayan Mirqasımova) kimsəsiz evə gəlir və atasının hər zaman oturduğu arabaya əyləşərək ocvunun içində göyərçinləri yemləyir. Bunun özündə də çox böyük simvolika var. Leyla da atası kimi göyərçinləri yemləyən zaman gülür, sevinir. Çünki o, bununla əvvəlki vaxta qayıtmaq istəyir. Ona görə ki, artıq Leylanın gələcəyi yoxdur. Qazana biləcəyi gələcək atasına qurban verilib. Artıq o, özgə vaxtda yaşamağa məhkumdur...

Yüksək peşəkarlıqla lentə alınan filmdə həm rejissor, həm ssenarist işi, həm də aktyor oyunu çox gözəl tandem təşkil edib. Bu gün “Özgə vaxt” filmi Azərbaycanda öz layiqli qiymətini ala bilmir. Ən azından biz filmi heç televiziya ekranlarında da görmürük. Az qala hər ay “Görüş”, “Ulduz”, “Əhməd haradadır” kimi banal məzmuna və zəif süjet xəttinə malik olan filmlər ekranlarda “mazol effekti”ni yaradır. Amma “Özgə vaxt” kimi dünyanın istənilən psixoloji dram filmi ilə ayaqlaşa biləcək bir ekran işi kölgədə qalıb. Amma bu indidir. Haradasa 20 il bundan əvvəl filmin qədri bilinirdi. “Özgə vaxt” Berlin Kino Festivalında mükafat qazanan yeganə Azərbaycan filmidir. O zaman festivala təqdim edilən 780 filmdən yalnız 70-ə qədəri kinoteatrlarda təqdim olunmaq üçün seçilir. Onlaırn arasında “Özgə vaxt” filmi də olur. Elə bunun sayəsində Avropa tamaşaçısı filmlə daha yaxından tanış olur. Çox keçməmiş, 1997-ci ildə Madriddə keçirilən I Beynəlxalq Kino Festivalında Hüseyn Mehdiyev ən yaxşı rejissor, Ayan Mirqasımova isə ən yaxşı aktrisa nominassiyalarında mükafat alırlar. Rejissora “Qızıl Sevilla”, aktrisaya isə “Gümüş Sevilla” mükafatı verilir. 

Ayan Mirqasımova sonrakı illərdə daha bir beynəlxalq festivalda çinli aktrisa ilə birlikdə ən yaxşı aktrisa nominassiyasının qalibi olur, “Qızıl Zanbaq” mükafatına sahiblənir. 

Film bir neçə ildən sonra MDB və Baltikyanı ölkələrin kino festivalında da əsas mükafata layiq görülür.