Amma necə deyərlər, iştaha diş altındadır. Anar da tezliklə öyrənir ki, bina kiçik olmayan bir qiymətə - 1 milyon manata icarəyə verilir. Bu “milyon” məsələsi Mahmudovun diqqətini binadan da çox cəlb edir. Və bu məsələdə onun köməyinə yenə qohumu Dilavər gəlir.

O isə öz növbəsində müəssisə rəhbəri Zülfəli İmaməliyevə hücum çəkir. Mahmudov-Çovdarov başkəsənlərinin işgəncə metodlarından yaxşı xəbəri olan iş adamları, xüsusilə də, söhbət nazirin oğlundan getdiyi zaman, anlayırdılar ki, bunu heç işgəncələri kim özünə arzulamaz.

İmaməliyev uzun müddət müqavimət göstərsə də, təzyiq güclənirdi. Nəticədə, İmaməliyevin səbri tükənir. Binanı bütünlüklə Anar Mahmudova verə bilməzdi, çünki bu onun nəinki biznesinin, eləcə də həyatının sonu demək olardı. Təzyiqlərin mənasızlığını dərk edən Anar və komandası güzəştə gedirlər ”“ onlar iş adamını məcbur edirlər ki, binanın iki mərtəbəsini ”“ 5-ci və 6-cı mərtəbələri Anara bağışlasın. İmaməliyev şərti qəbul edir ”“ başqa çıxış yolu da yox idi. Mülkünün üçdə birini itirmək onu tamamilə itirməkdən daha yaxşıdır.

Yaxın zamanlara kimi həmin iki mərtəbənin icarəsindən gələn 100 min manat hər yarım ildən bir Anar Mahmudova çatdırılırdı. Ola bilsin ki, bu rəqəm kiminçünsə böyük görünsün, amma oğul Mahmudov üçün bu, ümumilikdə qazandığının kiçik bir hissəsi idi.

Ata Mahmudovun cinayətlərinin üstü açılandan və o vəzifədən gedəndən sonra Anarın da biznesi əlindən çıxdı. Bu biznes yarandığı kimi də bir gündə dağıldı.

Hazırda İmaməliyev vaxtilə əlindən alınmış mülkiyyətinin geri qayıtmasına və 7 il ərzində itirdiklərinin kompensasiyasına ümid edir. Hər halda, şirkətin təsisçiləri artıq hüquq-mühafizə orqanlarına müraciət ediblər.(musavat.com)