Görkəmli tənqidçi və ədəbiyyatşünas, Dövlət mükafatı laureatı, filologiya elmləri doktoru, professor Nizaməddin Şəmsizadənin Qubada, Alekseyevka qəsəbəsindəki bağ evində olduğunu bilirdim. Onu da bilirəm ki, professor hər yay burada istirahət əvəzinə işləyir... Zəng vurub görüşmək istədiyimi söylədim. Məni səmimi qarşıladı. Çağdaş ədəbi prosesdən, Quba regionunun ədəbi-ictimai mühiti barədə söhbət etdik. Ayrılanda ondan 7 sualıma cavab verməyi xahiş etdim... Və beləcə bu müsahibə alındı.
-Nizaməddin müəllim,
Azərbaycanın dünya miqyasına təqdim edilə biləsi geniş dünyagörüşə malik
alimlərindən biri olduğunuz üçün başlayaq dünyanın durumundan: Bugünki dünyada
baş verənlər sizcə insan cəmiyyətinin növbəti qanlı mərhələsimi, yoxsa Zühur və
Qiyamət yaxınlaşmasını şərtləndirən əlamətlərdir?
-Nə odur, nə də bu. Dünya öz
işindədir. Hər təzə gələn nəsil elə bilir ki, Dünya onundur, Süleyman peyğəmbər
də elə bilirdi. Bir gün Həzrət Süleyman öz başının dəstəsi ilə gedirmiş. Görür
ki, əldən düşmüş qoca bir qarı dayanıb yolun kənarında. Yanında da bir xəmir
təknəsi.
Süleyman
soruşur: Sənə nə kömək edim? Qarı cavabında: Bu xəmir təknəsini qaldırıb
çiynimə qoymaq lazımdır- deyir. Süleyman pəhləvanlarına əmr edir. Hansı
pəhləvan təknəyə əl atıb güc vurursa qolları, ayaqları qırılır. Axırda Süleyman
əleyhüssəlam özü atdan düşür. Təknəyə güc vurduqca qurşağadək girir torpağa,
təknə isə yerindən tərpənmir. Allahın öz peyğəmbərinə rəhmi gəlir, onu salamat
saxlayır. Qarı dişsiz ağzını açıb gülür: Sənsən Dünya mənimdir ”“deyib- öyünən
Süleyman?! Və təknəni çiyninə qoyub uzaqlaşır... Təknə dünyanın simvolu imiş.
Biz Süleymana qalmayan Dünyanın müvəqqəti sakinləriyik. Allah onu bizə kirayəyə
verib. Bu dünyadan qədri bilinmədən köçmüş Qubalımız olan filosof şair Ələkbər
Salahzadənin kirayənişin qaldığım vaxt
əzbərlədiyim misralarını xatırlayıram:
Bu
Dünya kirkirədi Kirədəyik,
kirədə, Ömrümüzü
veririk Elə
buna görə də...
Mən
şair deyiləm,həvəskaram. Bir şeirimdə belə misralar var:
Dünyanın içindən keçib gedirəm, Dünyanı əynimə biçib gedirəm.
Nə dünya mənimdi, nə mən dünyanın
Onu
şərab kimi içib gedirəm.
Bu
gün Dünya adlandırdığımız Yür kürəsində (Əslində Dünya ərş və fərşdir) lokal
müharibələr gedir. Şərq-İslam ölkələri dağılır. Mən əvvəl elə düşünürdüm ki,
Şərqdə gedən müharibələr, xaçlı (xristian) dünyasının İslam aləminə
hücumu onsuz da baş tutmayan İslam
birliyinə rəxnə salmaq niyyətindən törəyib. Əlbəttə, bu da olmamış deyil.
Rusiyanın Ukraynada törətdiklərindən sonra mən də belə qənaətə gəlirəm ki,
bunlar imperialist dövlətlərin bölüşdürülmüş dünyanı yenidən bölüşdürmək
cəhdləridir. Xüsusilə, Rusiya və Amerika Dünya ağalığından-hegemonluğundan əl
çəkmir, Ərəb nefti və Orta Asiya qızılına can atır. Rusiya keçmiş sovet
məkanına daxil olan 14 respublikanın müstəqilliyi ilə nəinki barışa bilmir,
Ermənistan kimi yarımmüstəmləkə halında saxlamaq istəyir. Və bir maraqlı faktor
da var: Dünyada Çin kimi üçüncü bir güclü dövlət olsa da, Türkiyə
Cümhuriyətinin də iqtisadi, hərbi və siyasi nüfuzunun artması, üçüncü
monodövlətin meydana çıxması, başqa sözlə qüvvətli şərikin yaranması, rus
məsəli ilə desək “Tretiy liçnıy” “həqiqətini” qabardır. Amerikanın Türkiyəni
Orta Doğu Projesinin maşasına çevirərək
Suriya ilə daimi münaqişədə saxlaması, İŞİD bəlasının, PPK terrorunun
ayağına aparması, önündən çəkilməyə vadar etməsi gücdən, nüfuzdan salamanın gedişləridir.
Dünyanın
yolu nadanlıqdan insanlığa doğru yönəlib. Müharibələr nadanlığın silahlı
təzahürüdür. Bu gün lokal müharibələr sayəsində Şərqdə böyük İslam mədəniyyəti
məhv olur, abidələr, ziyarətgahlar dağıdılır, usaqdan qocayadək insanlar
qırılır. Özünü sivil dövlət ,insan haqlarının müdafiəçisi və demokratiyanın
beşiyi hesab edən Amerika dünyaya divan tutur, xalqları qorxu və vahimə içində
saxlayır. Dünyada mərhəmət azalıb.Qurtuluş Allaha sığınmaq və ədalətə
tapınmağdadır.
-Qurula bilsəydi, Türk ”“ İslam
aləminin aparıcı ölkələrindən biri olmaq imkanına malik Bütöv Azərbaycanın
müasir milli dövlətçilik məfkurəsini ”“ Azərbaycançılığı formalaşdırmış bir
filosof alim kimi bu günümüz və gələcəyimiz haqda düşüncələriniz maraqlı
olardı...
-Bütöv Azərbaycan mənim ən
böyük arzum, Turan milli idealımdır. Mənə həsr olunmuş “Filosof tənqidçi”
(2011) kitabının ilk səhifəsində yazılıb:“Mənim arzum : Azərbaycanı bütöv
görmək”. Ötən il məni Qazaxıstana Turan şəhərinin açılışına dəvət etmişdilər,
təəssüf ki, gedə bilmədim. Hər halda Azərbaycanı bütöv görmədən ölmək
istəmirəm. Hal ”“ hazırda “Türkmənçay” adlı iki pərdəli, altı şəkilli tarixi
faciə üzərində işləyir və bu mətləbi səhnəyə gətirmək, çox şeyləri unutmuş
qloballaşma dövrünün kreativ Azərbaycan gəncliyinə göstərmək istəyirəm.
“Azərbaycançılıq”
(2006) kitabımda yazılıb: “Türk millətindənəm, İslam ümmətindənəm, Azərbaycan
məmləkətindənəm!”-bu mənim şüarımdır. Bir də belə yazılıb:
“Azərbaycançılıq türkçülüyün vətən əxlaqi müstəvisində dərkidir”. “Vətən
əxlaqi” böyük türkçü Ziya Göyalpın sözüdür. Vətəni zaman ”“ zaman
yağmalanmış xalq üçün vətənçilikdən böyük anlayış yoxdur. “Vətən övladımızın
məskənidir, Vətən əcdadımızın mədfənidir”( A.Səhhət). Bundan daha yaxşı demək
çətindir.
Əlbəttə,
tarixi bir ədalətsizlik nəticəsində 200 ildən artıq bir”“ birindən ayrı düşmüş
xalqın birləşməsi müəyyən problemlər də doğuracaq. Lakin ən ədalətli hakim olan
TARİX öz səhvini düzəldəcək və hər şeyi yerbəyer edəcəkdir, inşəallah
Tarixi
bir həqiqətdir ki, bu gün Azərbaycan dünyada görünməmiş vüsətlə yenidən qurulur,
tikilir.Beynəlxalq aləmdə iqtisadi və siyasi nufuz qazanır.Bununla bərabər
Azərbaycanda ümummilli siyasi mühitin formalaşması ləngiyir...
-Azərbaycanda Ədəbiyyat
nəzəriyyəsinin elmi əsaslarını yenidən işləyib hazırlamış bir filoloq alim
olaraq çağdaş ədəbiyyatımızın Azərbaycanın bugünki durumunda cəmiyyətə
aşılamalı olduğu milli-mənəvi dəyərlər və ortaya qoyduğu əsərlərdə bədii
sənətkarlıq səviyyəsi sizi qane edirmi?
-Mən,
hər şeydən öncə peşəkar tənqidçiyəm. Ədəbiyyat tarixinə nəzər salsaq görərik ki,
dünyanın böyük yazıçılarından bir çoxu tənqidi sevməyib; məsələn. A.P.Çexov.
E.Hemenquey kimi sənətkarlar onu hətta lazımsız hesab ediblər.
Bəli, mənim bu gün ölkənin bütün ali məktəblərində istifadə olunan “Ədəbiyyat nəzəriyyəsi”(2012) dərsliyim təkcə Azərbaycan ədəbi-nəzəri fikrinin imkanları hüdudunda deyil, dünya ədəbiyyatının təcrübələri əsasında yazılıb, hansı dilə tərcümə olunsa o ölkədə dərslik kimi istifadə edilə bilər.
Bizim
ədəbiyyatda həmişə Allah vergisi olan istedad sahibləri yazıb yaradıb. Bu gün
də, Allaha şükür, istedadlı yazıçı və şairlərimiz var. Əlbəttə, ad çəkmək
həmişə müqayisə, mübahisə və qısqanclıq doğurur. Amma bu məni heç vaxt narahat
etməyib, çalışmışam ki, dahi Sabir demiş - “Pisi pis, əyrini əyri, düzü həmvar
yazım”.Nəsr sahəsində Anar, Elçin, Ç.Abdulayev,V.Babanlı, S. Səxavət, A.Məsud, M. Süleymanlı, A. Abbas, M. Çəmənli,
E. Hüseynbəyli, H.Mirələmov, S. Elcanlı və b. poeziya sahəsində F. Sadıq, N. Həsənzadə,
F.Qoca, R.Rövşən,S.Rüstəmxanlı,M Yaqub, Z.Yaqub, M.İsmayıl, B.Bayatlı
(Cəbrayılzadə), Ç.Əlioğlu, P.Qəlbinur. E. İskəndərzadə, V. Bəhmənli, R.Məcid,
B.Vəziroğlu, Ə.Ol, A. Cəmil,A.Həsənli,S.Sarvan və b. hərə öz istedadı və
peşəkarlığı səviyyəsində əzmlə yazıb
yaradır. Əgər sağ olsaydılar V.Səmədoğlu və Ə.Salahzadənin adlarını bu sıranın
önündə yazardım. Etiraf edim ki, gənclərin əsərlərini oxumağa imkanım olmayıb,
ona görə də adlarını çəkə bilmirəm. Bir ay öncə, sayənizdə özü və yaradıcılğı
ilə yaxından tanış olub kitabına ön söz yazdığım Məmməd Qədir ruhən gənc olsa
da yaşı 50-ni keçmiş şairlərdəndir.
Tənqid
və ədəbiyatşünaslıq haqqında mülahizələrimi “Ədəbiyyat qəzeti”ndə dərc olunan
“Tənqiddə meyarsızlıq sindromu” silsiləsində (hələlik 9 məqalə) deməyə
çalışmışam.Dramaturgiyamızın dəyərli nümunələrini xalq yazıçısı Elçin yaradır.
Ə.Əmirlinin, F.Mustafanın bu sahədəki fəaliyyəti təqdirəlayiqdir.
-Sonuncu “Mən kiməm”
avtobioqrafik ”“ həyatnamə kitabınız həmişəki kimi müsbət mənada ehkam və
çərçivələri dağıdaraq iki (mustəqillikdən öncəki və sonraki) cəmiyyətin yığcam
təhlili tarixnaməsinə çevrilmişdir. Kitabı yazarkən demək istəmədiyiniz və ya
yadınıza düşməyən mətləblərdən hansınısa oxucularınızla bölüşmək istərdinizmi?
-“Mən
kiməm” ötən yay 60 yaş ərəfəsində elə burada- Qubada, Alekseyevka qəsəbəsindəki
bağ evimdə birnəfəsə yazılıb. Fikirləşirdim ki, bu fani
dünyada 60 il həyat sürmüş, ömrü özünütəsdiq, haqq və ədalət uğrunda
təkbaşına mübarizələrdə keçmiş,ötən ömrü illərin sayı tək deyil, əməllərin
silsiləsi ”“ tale kimi yaşamış, millətini və dövlətini sevən bir ziyalı özü
haqqında bir yazı qoyub getməlidir. Şübhəsiz ki, hər şeyi yazmaq mümkün və
lazım deyil. Çalışmışam ki, məni və zəmanəni (mənim fikrimcə) səciyyələndirən
əsas faktları və olayları təqdim və təhlil edim.Obyektiv və səmimi yazmağa cəhd
etmişəm, hələlik oxuculardan və alim-ziyalı dostlarımdan ürəkaçan rəylər
eşidirəm.
Əgər
istəsəydim, bu kitabı bir neçə cilddə yazardım. Mən həmişə həyatda həqiqi
mənada yaşamağa, arzu və istəklərimə nail olmağa çalışmışam.Yazıçı, professor dostum Aqşin Babayev 50 yaşımda
haqqımda yazdığı məqaləni “Sürətlə yaşayan adam” adlandırmışdı...
Kitabda,
bir çox mətləbləri sətiraltı mənalarda vermişəm. Doğulduğum İspik
kəndinin və mənsub olduğum nəslin tarixini, məxsusən də mənə həyatda
nümunə olmuş atam Şəmsəddinin obrazını geniş vermək istərdim. Ailə-məişət
mövzusunda, intim həyatdan danışmağı və yazmağı xoşlamıram. Çox istərdim ki,
elmi yaradıcılıq axtarışlarımı və filologiya elmimizə verdiyim töhfələri geniş
şərh edim.
1993-1998-ci
illərdə fəal siyasətə qoşulmağımı səhv hesab edir, ömrümün itirilmiş dövrü kimi
qiymətləndirirəm, əsl alim siyasətlə məşğul olmamalıdır. Amma ziyalı mövqeyini
ortaya qoymaqdan da çəkinməməlidir. Siyasətdə əxlaq yoxdur, əxlaqsız da ziyalı olmur...
Gələcəklə
bağlı baxışlarımı, dünya görüşümdəki ziddiyyətləri daha dərindən şərh edə
bilərdim.Allah ömür versə tələbəlikdən ürəyimdə gəzdirdiyim “Kirayənişin”
romanımda nəslimin, ömrümün və dövrümün vacib olaylarını əks etdirəcəyəm.
-Azərbaycan ziyalısının
qarşısında cəmiyyəti yenidən kodlaşdırmaq, öldürülmüş milli-mənəvi dəyərləri
diriltmək,işqal altında olan Qarabağımızı unutdurmamaq kimi ağır bir missiya
durur. Sizcə mövcud və yetişməkdə olan ziyalı nəsli bunu öhdəsinə götürə biləcəkmi?!
-Hər
gələn nəsil öz üzərinə düşən tarixi missiyanı yerinə yetirməyəndə, həm sonrakı
nəslin, həm də tarixin yükü ağırlaşır. Məsələn, 1937-ci il repressiyalarından
sonra gələn nəsil vahimə və xofdan xilas ola bilmədi. Mən, 1996-ci ilin yayında
“Panorama” qəzetində 37-nin represiyya qurbanı olmuş tənqidçi və
ədəbiyyatşünaslar Əli Nazim, Bəkir Çobanzadə, Mustafa Quliyev, Əmin Abid,
Atababa Musaxanlı, Məmmədkazım Ələkbərli, Hənəfi Zeynallı haqqında silsilə
oçerklər çap etdirdim. Hər məqalənin altında yazırdım ki, bu adamın nəslindən
kim varsa səsimə səs versin. Qorxu və vahimə bir qism insanlarda elə xroniki
hal almışdı ki, A.Musaxanlının qızından başqa heç kim səsini çıxarmadı. Ondan
sonra mən “Ədəbiyyat və incəsənət” qəzetində “İtmiş nəslin ardınca” adlı
silsilə məqalələr çap etdirdim.
Əlbəttə,
klassik irsimiz, xüsusən də 60-cı illər ədəbiyyatının abu-havası ilə böyüyən
müasir nəsil az-çox öz mədəni-mənəvi və tarixi vəzifəsini yerinə yetirir.
Şirməmməd Hüseynov, Rafiq Əliyev, Qulu Məhərrəmli, Aslan İsmayılov, Rəşid
Mahmudov və b. kimi ziyalılar bir çox müşküllərə diqqət yönəldərək ictimai
fikri canlandıra bilmişlər. Amma, ziyalı mövqeyi və ictimai qınaq təsir
imkanlarını demək olar ki, itirdiyindən nəticələr heç də ürəkaçan deyil. Azərbaycan Respublikasının
Dövlət Başçısı Cənab İlham Əliyevlə ölkənin görkəmli ziyalıları arasındaki
maneəni aradan qaldırmağa ciddi ehtiyac vardır.
Bizə tarixin mürəkkəb, ziqzaqlı keçid dövründə yaşamağın
anlaşılmazlıqları və çətinlikləri nəsib oldu. Biz sosializmdən istiqlal dövrünə
20 yanvar qırğını, Xocalı soyqrımı, Qarabağ müharibəsinin qanlı olaylarını, həm
də əsrdən-əsrə (XX əsrdən XXI əsrə), II minillikdən III minilliyə keçidin
psixoloji yükünü daşımalı olduq. Böyük Türk sufisi Yunus Əmrə demiş- “Biz
dünyadan gedər olduq, gələnlərə salam olsun”. Özündən çox razı görünən kreativ
düşüncəli nəsil hələ tarixin sınağından çıxmalıdır. Əcnəbi dildə danışmağı
üstünlük hesab edənlərə Mirzə Cəlilin “Anamın kitabı” pyesini oxumağı məsləhət
görərdim. Vaxtilə böyük mütəfəkkir Əlibəy Hüseynzadə deyirdi: “Nə qədər ki, biz
Avropanı beynimizdə həzm etməmişik, o çağadək avropalıların mədəsində həzm
olunmaq zorunda qalacağıq”. İstərdim ki, gənc nəsil özgənin dalınca qaçarkən
özünü, kökünü, dəyərlərini unutmasın. Hər halda yeni gələn nəsilə ümid
edirəm... Ümid isə ən şirin yalandır.
Qarabağ
düyününə gəldikdə deməliyəm ki, bu balaca problem deyil, Azərbaycan
müstəqilliyinin tale məsələsidir. Azərbaycan Respublikasının tarixi
sərhədlərini bərpa etməsək istiqlalımızın gələcəyindən arxayın ola bilmərik...
Düşünürəm ki, Minsk Qrupunun vasitəçiliyi ilə aparılan 20 illik sülh
danışıqları dayandırılmalı, bu müşkül ölkənin daxili işi sayılaraq tezliklə
həll edilməli, cırlaşmaqda olan gələcək nəsillərə buraxılmamalıdır. Bu baxımdan
gənc alim, dəyərli ziyalı Faiq (Qəzənfəroğlu) Ələkbərovun müraciətində xalqın
vicdanına ünvanladığı fikirlərlə tamamilə razıyam.
-Təmsil etdiyiniz Quba
bölgəsinə mənsub olan elm, ədəbiyyat, mədəniyyət adamlarının yaradıcılığına,
fəaliyyətinə güya soyuq münasibət sərgilədiyinizi irad tuturlar. Bu barədə nəsə
demək istərdinizmi...
-Əksər
qubalılar kimi, ola bilsin ki, mən də uzaqdan soyuq görünürəm. Biz hər dəqiqə
“can”, “qurban olum” deməyi, şit-şit öpüşməyi xoşlamırıq. Bizim məhəbbətimiz
dərində olur. Adamları çətin sevir və çətin də ayrılırıq. Qubalılar qürurlu və
mərhəmətlidir, Şah dağından vüqarı, Babadağdan ülviyyət və mərhəməti almışıq,
bulaq suyu içib, füsünkar təbiətdən gözəlik əxz etmişik... İki böyük alim ”“
AMEA-nın müxbir üzvləri, Ədəbiyyat institutunun direktoru bakılı Əziz
Mirəhmədovla məşhur lüğətçi ,qubalı Əliheydər Orucov (hər ikisinə Allah rəhmət
eləsin!) bir gün məni yanlarına çağırıb soruşdular: Mərc gəlmişik, bilmək
istəyirik ki, qubalıların ən spesifik xüsusiyyəti nədir? Dedim ki, qubalılar
bəşəri düşüncəlidir, yerlipərəst deyillər. Əziz müəllm dedi: Əşi, bunu hamı
bilir. Onda mən dedim: Qubada hansı qapını döysən arxasıından bir ailə
hakimiyyəti çıxır. Hər ikisi razı qaldı. Mərci uddum və udduğum pulla iki
ağsaqqala yaxşı bir qonaqlıq verdim.
Qubalılarda
şərqililik və avropalılıq vəhdət təşkil edir, onlar yüksək dövlətçilik
diyğusuna malik qanunpərəst insanlardır. Ona görə də cəsarətli, mərd və
sözü üzə deyəndirlər. Elə son 100 ildə və mənim yaşadığım dövrdə Qubadan
görkəmli ziyalılar, dövlət xadimləri, generallar çıxıb. Azərbaycanın ilk
duramaturq qadını Səkinə Axundzadə, ilk rəssam qadını Reyhan Topçubaşova, xalq
artistləri Fatma Mehrəliyeva və Zümrüd Məmmədova, Bəşir Səfəroğlu və Afaq
Bəşirqızı, sovet Azərbaycanın rəhbərlərindən Mircəfər Bağırov, görkəmli iqtisadçı və ictimai xadim Vahid
Əhmədov, tibb elmləri doktoru, keçmiş dövlət katibi Lalə Şövkət, tarixçi alim,
AMEA-nın müxbir üzvü İlyas Babayev, ədəbiyyatşünas professor Abdulla Abbasov,
professor Ələkbər Qubatov, “Quba tarixi”
kitabının müəllifi, tarix elmləri doktoru, professor Şahin Fazil, mərhum
folklorşünas, AMEA-nın müxbir üzvü Azad Nəbiyev, professorlar Tofiq Rüstəmov,
Vaqif Piriyev, Nazif Qəhramanlı (Ələkbərli), Böyükağa Çərkəzov, Azərbaycan xalqının etnogenezini araşdırmış
tarix elmləri doktoru Qiyasəddin Qeybullayev, tanınmış yazıçı Rahim Dünyamalı,
tanınmış şairə Firuzə Məmmədli, ədliyyə generalı Zavər Qafarov, ordu keneralı
Yaşar Aydəmirov... hansını deyim.
Quba
mənim üçün Hacı Zeynalabdin Tağıyev qəsəbəsindən Dərbəndə qədərki ərazini əhatə
edir. Qubada istedadlı adamlardan ibarət ədəbi mühit var. Fəqət onları bir
araya gətirən təşkilatçı yox idi. Hiss etmişdim ki, AYB-nin Quba
filialında calız dedi-qodu, xırda intriqalar var.Ümid edirik ki,yeni təyin
olunmuş bölmə sədri V.Əlixanlı bu muşkulləri aradan qaldıra biləcək. Quba
polietnik rayondur, bütün idarəçilik vəsilələrində bunu həssaslıqla nəzərə
almaq lazımdır. Unudulmamalıdır ki, qubalıların əksəriyyəti türkəsilli
Azərbaycan xalqının tərkib hissəsidir...
-Qarşıdan gələn 2015-ci il
seçkilərində doğulduğunuz və ya yaşadığınız rayondan (dairədən) Milət
vəkilliyinə namizədliyinizi irəli sürmək fikriniz varmı?! Ümumiyyətlə
Azərbaycanda keçirilən seçkilərin hansısa bir əhəmiyyəti olurmu?
-İcazə
verin bu siyasi sualınıza cavab verməyim. Bir dəfə tanışlarımdan birini xaricə
yola salırdım. Ayrılanda o mənə dedi: Gedirəm, bəlkə bir də görüşmədik; hamının
bildiyi şeylərdən danışma, bu səni hörmətdən salar; unutma ki, SSRİ-də iki əsas
dərman var: daxilə qəbul etmək üçün aspirin, üstdən sürtmək üçün yod; qadınlara
“can”, “qurban olum” demə, bu kişiyə yaraşmır, səhv edəndə peşmançılığını
bildirmə...
Əlbəttə,
milət vəkili olaraq millətimə və dövlətimə faydalar vermək istərdim, buna bir
alim və pedoqoq kimi mənəvi haqqım da var. Fəqət, bu mümkün olan iş deyil,
həmin problem bir çox dövlətdə seçki meydanında həll olunmur...
44
yaşımdan bu günədək üç dəfə AMEA-nın müxbir üzvlüyünə namizədliyim verilib.
Lakin, çağdaş ədəbiyyatşünaslıq elmində 1-ci olan mən yox, 11-ci olan
birisi “seçilib”... Ziyalısına qiymət qoymayan cəmiyyətin gələcəyi yoxdur.
Ziyalılar arasında ayrıseçkilik salanlar nəinki Azərbaycan elminə və təhsilinə,
millətə və dövlətə zərbə vururlar. Və sevmədiyim rus yazıçısı Qriboyedovun bir
sözü yadıma düşür: “A sudyi kto?”.. Mən dünyada hər bir cəmiyyətdə yaşaya, hər
cür adamla yola gedə bilirəm, fəqət, ədalətsiz və xəyanətkar adamlarla yox. 7
sualın 7 cavabını burada bitirmək istərdim. İnsanları insanlığa səsləyir,
onlara Allahdan ədalət və mərhəmət diləyirəm.
-Ürəyimizdən xəbər verən
diləyinizə Amin deyir, verdiyiniz dəyərli müsahibəyə görə də təşəkkürümüzü
bildiririk, Nizaməddin müəllim.
Cabir Albantürk, şair-publisist