Bir neçə gün öncə sosial şəbəkələrdə ölkəmizin müdafiə nazirindən “Xankəndinə dağıdıcı zərbələr vurmağa hazır olun” əmri barədə xəbər yayılanda ruhumuzda canlanma yarandı, küçikdən böyüyəcən hamımız dörd gözlə cəbhə bölgəsinə boylandıq...

Bu xəbəri oxuyan kimi, öz səhifəmdə Mirzə Cəlilsayağı belə status paylaşdım: “Şeytan yuvasını dağıtmaq gərək. Mən təklif edirəm bu il Azərbaycandan Həcc ziyarətinə gedən zəvvarlar marşurutu dəyişdirib ŞUŞAYA - şeytana daş atmağa getsinlər! Məkkəmiz ŞUŞA, MƏDİNƏMİZ XANKƏNDİ OLSUN! Əgər tökülən qanlar, ehsan edilməli pullarımız varsa, gözümüzün qarşısında QARABAÄž məbədgahı durur...”

Qələm dostlarımdan biri mənə məsləhət gördü ki, bu fikri şaxələndirim və bir köşə yazısı hazırlayım. Axı on-on beş, hətta iyirmi dəfə milyonlarla pul xərcləyib Həccə getməyin nə mənası var? Əgər ölkənin hospitalında bu gün onlarca yaralı əsgər müalicə alırsa, döyüş bölgəsində əziyyət çəkən yüzlərcə soydaşımız ərzaq korluğu çəkirsə, təkrar-təkrar Məkkəni, Mədinəni, Kərbəlanı, Məşhədi ziyarət edənlər hansı vətənpərvərlikdən dəm vura bilərlər?!

Bəli, bu gün Azərbaycanın çoxlu sərvət sahibləri, “gizli” milyarderləri, böyük “iş adamları”, imanlı möminləri haqqında düşünəndə istər-istəməz düşmən tapdağında olan Qarabağ və onun baş şəhəri Şuşa yada düşür.

Bu gün biz hamımız ”“ hətta Azərbaycandan kənarda yaşayan soydaşlarımız da Məkkəsi, Mədinəsi, Kərbalası Şuşa olan bir ziyarətgahın zəvvarları olmalıyıq... Bu. Bizim ilk növbədə vətəndaşlıq borcumuzdur. Fəsad gələn yerdən NİCAT da gələr, deyiblər.

Nicat anı gəlmişdi...

Doğurdan da, məktəblinin, də tələbənin də, ziyalının da, din xadiminin də, məmurun da, lap bazar adamı dediyimiz alverçinin də daxilində alovlanan QEYRƏT OCAÄžI şölələndi... Mən belə hissləri 1988-ci ildə Lənkəran, Masallı, Cəlilabad camaatının pay-piyada Bakıya - Azadlıq meydanına yürüşü zamanı yaşamışdım. İndi də fəxr edirik ki, o zaman “İlin xalqı” adlandırıldıq.

Bəli, bu il aprelin ilk günləri illərlə içimizdə KİF basmış hisslərdən qurtulmaq üçün GÜCLÜ mənəvi təkan baş verdi. Qarabağ bir anlıq KƏRBALA MEYDANINA döndü. Vətən, haqq - ədalət uğrunda şəhidlər verdik...

Hətta dəfələrlə öz müsahbələrində müharibə başlasa ermənilərə qarşı döyüşəcəyini açıqlayan qələm dostum, Rus şairi və politoloqu Aleksandr Fomenkov Moskva televiziyasında diktorun dilindən ilk dəfə XANKƏNDİ ifadəsini eşitdiyinə görə necə böyük sevinc hissi keçirdiyini “URA” deyərək feysbuk səhifəsində paylaşdı. Xalq sanki intiqama susamışdı.

“Bu günlər qurumuş gözlər də yaşarmışdı, daşlaşmış ürəklər belə yumşalmışdı. Bu gün pul saymaqdan başqa bir şeyə yaramayan beyinlər bele başqa cürə düşünürdü. Mən çoxdan idi bugünkü kimi yaşamaq istəyirdim. Bu gün çox işlər görmək olardı. Bu günü yaşadığıma görə Allahıma minnətdaram...” Bunu da sosial şəbəkədə Mehman adlı bir eloğlumuz paylaşmışdı.

Düzü, hər şey unudulmuşdu; rüşvətxor məmurların özbaşınalığı da, bankların kredit “məgənəsində” vurnuxan adamların dərdi-səri də, Eldar Mahmudov olayı da... Ən kasıb insanlar şor-çörək yeməyə, ac-yalavac qalmağa razı idi, təki QARABAÄž düşməndən azad osun!

23-24 öncə il öncə Qarabaq uğrunada şəhid olan igidlərin balasına rəhmi gəlməyən, “fikri-zikri dollar-avro soxasında” qalan zalım-qəddar adamlar belə ani olaraq rəhmdara, xeyirxaha , elpərvərə çevrildi .

Yaxşılıq da, hörmət də, unutmaq da, bağışlamaq da insan ağlının, şüurunun bəhrəsidir!

Bu dünyada ən böyük məğlubiyyət isə hər bir vətəndaşın özünü zorakılıq qarşısında aciz və gücsüz hiss etməsidir! Bir həftə öncə isə Azərbaycanın mənəvi gücü maddi gücündən önə keçmişdi.

Sanki tarix Azərbaycan xalqının Vətən Sevgisini Qarabağda alovlanan yeni müharibə alovuyla sınağa çəkmişdi. Bu, həm də xalqımızın, milli ordumuzun turist təşkilatına bənzəyən ATƏT-ə, Qadınlar qrumu kimi qərarları vecə alınmayan BMT-yə, BİR dünya QAZANINDA İKİ qoç buynuzu kimi qaynamayan Rusiya və ABŞ-a, neftinə görə Azərbaycana saxta sevgilər bəsləyən ikiüzlü dünyaya etirazı idi.

Əsl şan-şöhrət şücaətdən, cəsarətdən Vətən eşqindən, sevgisindən doğulur. Əsl vətən sevgisinin reklama, tele-şouya ehtiyacı olmur. Əsl sevgi də, HƏQİQƏT də xalqın içindədir. Bunların dəbdəbəli saraylardan, villalardan, xarici banklarda tıx vuran milyonlardan və milyardlardan çox-çox uzaq olduğunun bir daha şahidi olduq.

Sən demə, hələ bilmədiyimiz çox şeylər də varmış bu dünyada. 3 günlük müharibədə Şeyxülislama və erməni keşişinə müraciət edib, qan tökülməsinə etiraz edən Rus patriarxı niyə Roma Pabası məhz Sosialist Kubasında, əslində ateist dövləti olan bir ölkədə görüşdü? Və niyə bu vaxta qədər Rusiya, ABŞ, İngiltərə şərqdə müsəlman qanı tökəndə səsini çıxarmırdı?

Cavabsız suallar çoxdur. Bəlkə bu 3 gündə dünyanın bic siyasətinin məqsədi qardaş Türkiyəni müharibəyə cəlb etmək idi?

...Uşaq vaxtı yadıma gəlir ki, pıqqapıqla qaynayan böyük mis qazanda bişirdiyi xörək daşmasın deyə, nənəm arada qazanın qapağını qaldırıb çömçəylə qarışdırardı. Elə olurdu ki, azca yubanırdı, onda qazan daşdanıb ocağı söndürərdi...

...İçimiz illər uzunudu ki, Qarabaq eşqi ilə qaynayıb-daşlanırdı. Üç gün ərzində öz doğma ocağımıza tökülən igidlərimizin al qanı isə əsl QEYRƏT oçağını daha da alovlandırdı . Müxalifətli, iqdidarlı xalqımız BİR oldu.

Azərbaycan dünyada bir BOY da artdı. Buna sevinənlər də oldu, paxıllıq edənlər də. Və... Paxıllıq rüzgarları əsdi üstümüzə, su caladılar ocağımıza!

Yanar ocağın üstünə su calamaq böyük günahlardan sayılır.

Allah eləməsin ki, milli qeyrət ocağımız həmişəlik söndürülsün!