Keçmiş ANS telekanalının bölgə müxbiri, tanınmış jurnalist, şair Ələddin Əzimlinin Moderator.az-a müsahibəsini təqdim edirik:

- Doğrusu, 1972-ci ildə Cəlilabad rayon Alar kənd orta məktəbini bitirdikdən sonra sənədlərimi jurnalistika fakültəsinə vermək istədim, çünki elə uşaqlıqdan şeirlər və məqalələr yazırdım. 1969-cu ildə “Azərbaycan pioneri” qəzetində “Bulaq” adlı ilk şeirim çap olundu və bundan sonra yolum açıldı. Bununla yanaşı, balaca xəbərlər də yazırdım. Amma elə oldu ki, sənədlərimi jurnalistikaya qəbul etmədilər və bildirdilər ki, gərək iki il təcrübən olsun. Ona görə də sənədlərimi Bakı Dövlət Universitetinin filologiya fakültəsinə verdim. 1977-ci ildə universiteti bitirdikdən sonra beş Cəlilabadın Uzuntəpə kəndində və sonra isə öz Alar kəndimizdə 2000-ci ilə qədər müəllim işlədim. Bununla yanaşı, elmlə məşğul olurdum və dissertasiya da yazmışdım. Amma ölkədə gedən proseslər buna mane oldu. Yaşar Qarayev və sonra isə Qasım Qasımzadə kimi alimlər elmi rəhbərim olub.  

- Heç bir qəzetlə əməkdaşlıq etmirdim, amma hərdən universitetin qəzetinə yazı verirdim. Həmin vaxt ANS-də bir çox dostlarım işləyirdi və onlar mənə zəng vurub dedilər ki, bölgə müxbiri işi var. Mən də gedib Mir Şahinlə və Vahid müəllimlə görüşdüm. Vahid müəllim dedi ki, siz Mir Şahinlə söhbətinizi edin, yerlisiniz. Mir Şahin müəllimlə söhbətimizdən sonra dedi ki, sən hazır adamsan, işə başla. Beləliklə, 2000-ci il yanvarın 3-də ANS telekanalında işə başladım. 

- Cənub rayonlarımızdan tutmuş Hacıqabul, Saatlı, Sabirabada kimi mən baxırdım. Ümumilikdə on dörd rayona baxırdım və çox çətin idi, gecə-gündüz işləyirdim. Gecə saat 3-4 radələrində zəng olurdu hadisə yerinə gedirdik. Buna görə də müəllimlikdən də tam olaraq uzaqlaşdım. 

- 2013-cü ilə qədər ANS-də işlədim. 

- Nəqliyyat vasitəsi verməmişdilər və hər dəfə də bunu danışırdıq. Mən özüm bir sürücüylə danışmışdım və operatorla məni hadisə yerinə aparırdı. Ayın sonunda da hesabatı telekanala verib pulunu alırdım. Düzdür, bu gün ANS telekanalı bağlanıb, amma çox gözəl telekanal idi. “İç xəbər” üçün süjet hazırlamaq təhlükəli idi, birbaşa ölümün üstünə gedirdin və bilmirdin ki, sonrakı taleyin necə olacaq. Hətta bir dəfə üstündə iki ölüm işi olan adamdan müsahibə almışdım və onunla maraqlı söhbət edə bildik. Demək istəyirəm ki, çox çətinliklərlə üzləşirdik, müxbirlərimiz döyülürdü. Hətta bir dəfə Vahid müəllim zarafatla soruşdu ki, Ələddin müəllimi döyən olubmu? Dedilər ki, döyməyiblər, amma insidentləri olub. Mən özümü elə aparırdım ki, kimsə mənə hücum eləməsin, amma kamerama yumruq atıblar, mikrafonu əlimdən almaq istəyiblər. 

- Qətiyyən belə şey olmayıb. Sadəcə bıçaqlanan adamın da adı mənimlə eyni idi. Biləsuvar rayonundan idi, mən o materialı efirdə verəndən sonra gözü götürməyən qəzetlər xəbər yaydılar ki, ANS-in müxbiri bıçaqlanıb. Onda telekanaldan da mənə zəng vurdular və bildirdim ki, həmin adam mən deyiləm.

 

- Açığını deyim ki, bu illər ərzində həyatda nə görmüşəmsə, ANS-də görmüşəm. Düzdür, Bakı Dövlət Universitetində də mənə tanınmış alimlər dərs deyiblər və onlardan da çox şey öyrənmişdim. Müəllim işləyəndə rus dilini daha dərindən mənimsədim. Qaldı ki, ANS mənə həyatı, insanlarla münasibəti öyrətdi. Elə adamlarla görüşürdüm ki, heç onları yatıb yuxuda görə bilməzdim. Bir sözlə, orda həyatın hər üzün gördüm. 

- Əlbəttə. Bir dəfə məndən başqa jurnalistlər də müsahibə alanda dedi ki, sizi jurnalist kimi təqdim edəcəm, çünki insanlar səni şair kimi yox, jurnalist kimi tanıyırlar. Ölkədə jurnalist kimi daha çox tanındım. 

- Sözsüz ki, pis oldum. Onda mən artıq işləmirdim, çünki ürəyimdən əməliyyat olunduğum üçün işdən çıxmışdım. 2010-cu ildə Sabirabad daşqınları zamanı hadisə yerində ürəyim tutdu və bizim şirkətin uşaqları məni xəstəxanaya çatdırıblar. Onda özümdə olmadım və sonra öyrəndim ki, infarkt keçirmişəm. İyirmi üç gün reanimasiya şöbəsində yatmışam. Sonra isə Türkiyədən bizim hörmtəli millət vəkilimiz Qənirə xanım Paşayeva həkim gətizdirib ürəyimi əməliyyat etdirdi.  

- Üç il də işlədim və gördüm ki, artıq səhhətim imkan vermir. Ona görə də ərizə yazıb işdən çıxmaq istədim. Sonradan Mir Şahin müəllimlə telefonla danışada dedi ki, sənin üç ərizəni mən cırmışam. Mir Şahin müəllim istəmirdi mən telekanaldan gedim. Səhhətimdəki problemlərə görə onlar da məni başa düşdülər və mən işdən çıxdım. 2013-cü ilin fevral-mart aylarında işdən çıxdım. Bir dəfə Mir Şahin müəllimlə görüşəndə dedi ki, sənin ərizənin üstünü hələ də yazmamışam, ürəyim gəlmədi. Çünki o şirkətdə bölgə müxbirlərinin içində mənim qədər savadlısı yox idi. Mir Şahin müəllim deyirdi ki, mən və Ələddin telekanaldan getsə, bura bağlanacaq. Elə gün olub ki, yeddi dəfə telefonla canlı bağlantı etmişəm. Hər gün suyun, palçığın içində reportajlar hazırlayırdım, amma işimdən də zövq alırdım. 

- Dəvət etdi, amma səhhətimə görə işləyə bilmədim. Hələ telekanal açılmamışdan öncə biz danışırdıq və o, deyirdi ki, kanal açacam işləyərik. İndinin özündə də jurnalist dostların hamısıyla əlaqə saxlayırıq, imkan olanda görüşürük. 

- Əvvəl də yaradıcılıqla məşğul olurdum, amma telekanalda işləyəndə buna vaxt olmurdu. İşdən çıxandan sonra daha intensiv məşğul olmağa başladım. Bu günə qədər yeddi kitabım işıq üzü görüb.

Vasif Əlihüseyn