Onunla ilk tanışlığımız 1992-1993-cü illərdə oldu. Sovetlər Birliyi dövründə çap edilmiş “Məmməd Əmin Rəsulzadə” kitabım çox xoşuna gəlmişdi və tanış olmağımızı dəyərləndirmişdi. Qazaxıstana gedərək orada M.Ə.Rəsulzadənin oğlu ilə görüşməyimdən isə çox məmnun qalmışdı.

Hafiz Sadıqla bu tanışlığımızdan aramızda səmimi münasibət yarandı. Araşdırmalarıma yüksək dəyər verən bu insan olduqca sadə, səmimi və xeyirxah bir qəlbə malik idi.

Bakının tarixini, Cümhuriyyətimizi yaratmış şəxsiyyətləri və bütövlükdə o dövr tariximizi çox qiymətləndirirdi. Çoxlu sənədlər toplayır, xatirələr danışırdı.

Onun qısa bioqrafiyası belədir:

Hafiz  Məmməd-Zəki oğluSadıq 1932-ci ildə Bakıda anadan olub. 1954-cü ildə M.Əzizbəyov adına Sənaye İnstitutunu bitirib. 1954-1965-ci illərdə M.Əzizbəyov adına Sənaye İnstitutunda və S.M.Kirov adına Azərbaycan Dövlət Universitetində baş müəllim kimi işləyib. 1961-ci ildə S.Ə.Dadaşov adına Azərbaycan Tikinti Materialları və Qurğuları Elmi-Tədqiqat İnstitutunun aspiranturasını bitirib. 1962-ci ildə S.M.Kirov adına Azərbaycan Dövlət Universitetinin filoloji fakultəsini bitirib. 1982-1987-ci illərdə repressiyaya məruz qalıb. 40 illik əmək fəaliyyəti dövründə müxtəlif vəzifələrdə çalışıb. Respublika mətbuatında məqalə və publisistik yazılarla çıxış edib. Sonralar fərdi təqaüdçü olub. Onun əsas araşdırdığı mövzu Bakının keçmişi, Əski müsavatçılar nəsli, Cümhuriyyət tarixi, repressiya qurbanları idi. 

O, həmişə deyirdi ki, Cümhuriyyət qurbanlarının fəaliyyətinə aid sənədləri yalnız arxivlərdən toplamır, eynizamanda həmin illərdə yaşamış insanlarla da görüşüb, söhbətləşir və öyrənirdi.

Onunla razılaşdıq ki, redaktoru olduğum “Müsavat” jurnalına maraqlı bir yazı təqdim etsin. 1994-cü ildə jurnalın 2-ci sayında onun belə bir yazısını çap etdik: “Rəisül-vükəla necə qətlə yetirildi?!” (Nəsib bəy Yusifbəylinin həyat tarixçəsi).

H.Sadıqın bu məqaləsində çox maraqlı faktlar var idi. Məlum olurdu ki, o, Cümhuriyyət naziri olmuş Nurməhəmməd Şahsuvarovla şəxsən görüşmüş və onun Nəsib bəy haqqında fikirlərini qələmə almışdı: “Nəsib bəy olduqca ciddi, prinsipial, tələbkar, çox danışmağı sevməyən, ziyalı şəxs idi. Nəsib bəyi sevməyənlər o qədər də çoxluq təşkil etmirdi”.

Sonra H.Sadıq Bakı sakini Xalıq Lütfəliyevin söylədiklərini təqdim edir: “Nəsib bəyi 1917-ci ildən tanıyırdım. O, orta boylu, mavi gözlü, gözəl bir vücud idi. O zamanlar Bakıda məxsusi bilyardxanam vardı. Nəsib bəy boş vaxtlarında bilyardxanaya gələrdi. O, çox gözəl oyunçu idi”.

H.Sadıq bakılı tacir Məhəmmədəli Dadaşovun söylədiklərini belə qeyd edir: “Nəsib bəy keçmiş Nikolayevski küçəsindəki Kəblə Nəcəfqulu Sadıxovun mülkündə ailəsi ilə yaşayırdı (keçmiş Az. K(b)P MK-nın binası. İstiqlaliyyət küçəsi -21). Onlar olan binada general Rza bəy Ağabəyov, N.Şahsuvarov da yaşayırdı. Baş nazir olmasına baxmayaraq, səfil həyat sürən şair Məhəmməd Hadi ilə dostluq edər, ona maddi yardım göstərərdi. M.Ə.Rəsulzadə ilə doğma qardaş kimi yaxın idilər”.

Söhbətlərindən hiss edirdim ki, Hafiz Sadığın çox maraqlı və illərlə topladığı arxiv sənədləri var. Deyirdi ki, sənə inanıram və o sənədlərlə səni tanış edəcəyəm.

Sonra uzun müddət Hafiz bəyi görmədim. 2002-ci ildə “Azərbaycan legionerləri” kitabım nəşr olundu. Onun qohumlarından bir nəfər mənə yaxınlaşıb həmin kitabdan Hafiz bəyin istədiyini dedi. Kitabın birini Hafiz Sadığa göndərdim. Onunla bir daha görüşə bilmədim. 

Orta boylu, bir qədər kök, bir az köhnə, lakin səliqəli geyimli, bəlkə də neçə ilin köhnə çantası ilə gəzən, tariximizə və xüsusən Cümhuriyyət tariximizə aid faktları, sənədləri böyük vətənpərvərlik hissləri ilə toplayan Hafiz Sadıq dərin səmimiyyəti ilə yaddaşımda həmişə yaşayacaq.