Ailə qurduqdan sonra Türkiyədə yaşadı. Mütəmadi olaraq vətənə gəlir, serial və filmlərdə obrazlarını canlandırdıqdan sonra yenidən Türkiyəyə geri dönür. Tamaşaçılar onu “Təhminə və Zaur” serialının Təhminəsi kimi daha yaxşı tanıyır. Hərçənd bu günə qədər bir çox serial və filmlərdə baş rolların mahir ifaçşısıdır. Moderator.az-ın bu günkü qonağı gənc aktrisa Natavan Gümetdir. 

- Heç vaxt inanmazdım ki, Türkiyəli vətəndaşlar bizi bu qədər çox sevir. Onlar II Qarabağ döyüşlərində “Bir millət, iki dövlət” deyimini bir daha sübut etdilər.  Türkiyədə vətəndaşların eyvanlarında, pəncərələrində asılan Azərbaycan bayrağı, yollarda, nəqliyyat vasitələrində, ictimai yerlərdə dalğalanan bayrağımız insanın içində başqa bir qürur hissini oyadırdı. Bir çox əyləncə məkanlarında  “Azərbaycanın zəfər günü” adı altında şənliklər təşkil edilmişdi. Təbii ki, bütün bunlar bir Azərbaycan vətəndaşı olaraq məni çox sevindirir.  Açığı uzun müddətdir ki,  Türkiyədə yaşayıram və bu müddət ərzində çox nadir hallarda bayrağımızın burada dalğalandığının şahidi olurdum.

 Hər bayrağımızı görəndə içimdə sevinc, qürur hissi  oyanır. Bəlkə qərib ölkədə olduğum üçün bu qədər həssaslaşmışam. Ancaq qardaş Türkiyədən bu dəstəyi görmək məni qürurulandırdı. 3 yaşında oğlumun  belə  qürurla bayrağımızı görəndə “Ana bax, mənim bayrağım” deməsi başqa bir hiss idi. Burada nəinki Azərbaycan ailələri Türkiyə vətəndaşları da eyvanlarında, pəncələrində qürurla bayrağımızı dalğalandırırdılar. Bu insana özgüvən verir. Azərbaycanın uzun müddətdən sonra torpaqlarına qovuşduğunu deyirdilər. Türkiyə mediası mütəmadi olaraq cəbhə bölgəsindən xəbələr yayımlayırdı. Mənim nigaranlığım isə valideynlərimlə bağlı idi. Çünki bu müddət ərzində internet bir müddət kəsildiyi üçün valideynlərimə danışa bilmirdim. Bu da istər istəməz  mənə təsir edirdi. 

 

- Şuşanı sevmək üçün Şuşalı olmağa ehtiyac yoxdur. Şuşanı görməmişəm, ancaq o torpağın həsrətini çox çəkmişəm. Bu sevgi bizə uşaqlıqdan aşılanıb. Musiqilərimizdə, böyüklərimizin dilində, filmlərimizdə Şuşa  cənnət məkan kimi təqdim edilib.  Bu da hər insanda o torpağı görmək istəyi yaradır. Ali Baş Komandanımız Şuşanın işğaldan azad edildiyi günü elan etdikdə qaynanamgilə getmişdim. Qaynatam elə qapıda məni görən kimi dedi ki, “Gözünüz aydın, Şuşanı da aldınız”. O an hönkürərək ağlamağa başladım. Mənə dedilər sən Şuşalı deyilsən niyə belə reaksiya verirsən? O an anladım ki, Şuşanı sevmək üçün Şuşalı olmaq lazımdı deyil. Çox istəyərdim ki, zəfər günündə Azərbaycanda olum. Həmin günü vətənimdə qeyd edim. Burda da o qələbə xəbərini qeyd etdim, amma  an bu torpağın həsrətini çəkən insanları bağrıma basmaq istəyirdim. Burdan o sevincli fərqli yaşadım. Atam Qarabağ Qaizisidir. Horadiz düşmənlərdən azad olunduğu gün atamla danışdım. Dedi ki, qazi olduğum torpağı da aldıq. O ankı hisslərimi sözlə ifadə edə bilmirəm. Bu o demək idi ki, nəinki atamın şəhidlərimizin, qazi olan oğullarımızın, atalarımızın qisası alınmışdı. Heç vaxt ağlıma da gəlməzdi ki, xalq olaraq bir yumruq şəklində biz böyük bir tarix yazarıq. 

- Vətənə bağlılıq, sevgi ailədən gəlir. Vətənimizə, torpağımıza aşırı sevgi yaratdığı üçün  atama  təşəkkür edirəm. Biz hər zaman onunla qürur duymuşuq. Kimsə atasının sənəti, var-dövləti ilə qürurlananda biz atamın mərdliyi, Qarabağ uğrundan  cəsarətlə döyüşməsi ilə qürurlanmışıq.  Bu qüruru  heç bir var dövlətlə almaq mümkün deyil. 

- O zaman biz balaca idik. Atamın uzun müddət müalicə aldığı yadıma gəlir. O zamanları xatırlamaq istəmirəm, çünki gecələri oyanıb qışqırırdı. Psixoloji olaraq mənə də, bacıma da təsir edirdi. Atam müalicə alan ərəfədə xəstəxanadan qaçıb təkrar yenə döyüşə getmişdi. Geriyə baxanda o anlar keçib getdi, amma o günlər yaddaşımıza yazıldı. Atam müharibəni xatırlayanda deyirdi əsgərlik gözəldir, mən onu  2 dəfə yaşadım. 18 yaşında atam 2 il 6 ay Sibirdə xidmət edib. Sonra da I Qarabağ müharibəsinə gedib və deyirdi ki, bu artıq əsgərlik deyil müharibə idi. Bu dəfə könüllü şəkillə döyüşürdü. Atam II Qarabağ müharibəsi başlayanda könüllü yazılmağa  gedib, ancaq ona qeydiyyat bölməsində deyiblər ki,  biz uşaq olanda siz bizim  qorumusunuz, vətənə borcunuzu vermisiniz. İndi siz gedin biz borcumuzdan çıxaq. Atam bunu mənə demədi, anamla danışanda o bildirdi.  O kövrəlmişdi ki,  bu önəmli gündə vətənim üün heç nə edə bilmədim.

 Atam bizə müharibədən danışanda deyirdi ki, oturub döyüş yoldaşınla yemək yeyirsən və bir neçə saniyə sonra o sənin qollarında can verir. Bir neçə dəqiqə bundan öncə yanında olan bir insanın ölmünü qəbullanmağın çətinliyindən danışırdı.Onların olduğu əraziyə bombanın necə düşdüyünü, dostlarının necə parça-parça olduğunu xatırlayırdı. Atamda o döyüşün psixiloji travması hələ də qalıb. 

- Türkiyədə koronavirus demək olar ki, bütün sahələrə öz təsirini göstərib. Belə ki,  burda həyat sönüb, iqtisadiyyat çöküb, ərzaqların, verginin qiyməti artıb. İşsiz qalan insanların sayı çoxalıb. Artıq xəstəxanalar yoluxanları qəbul edə bilmir, insanlar evlərində müalicə olunur. Ətrafımızda bu virusa yoluxanlar çoxdur. İnsanlar bir- birinin evinə getməyə qorxur. Əyləncə məkanları 2 həftə bundan qabaq saat 10 a qədər işləyirdi. İndi isə tam bağlandı.  Oturub çay içiləcək kafelər belə bağlıdır.  İnsanların borcu getdikcə çoxalır. Çalışmayan insanlar bankdan kredit götürürlər və onları da ödəyə bilmirlər. Vəzyyətin isə nə vaxt düzələcəyi bilinmir. İnsanların çöldə gəzib, əylənə biləcəyi yerlər yoxdur. Alış-veriş mərkəzləri boşalıb.

- Bəli, seriallar hələ ki, davam edir. Koronavirusun yayıldığı ilk dalğada serial çəkilişləri dayandırıldı. Xəstə sayı birinci dalğaya nisbətən daha çox olsa da indi Türkiyədə  karantin rejimi tam sərtləşməyib. Türkiyədə koronavirus həyatı soldursa da,  şou-bizneslərində durğunluq yarada bilmədi.

- Pandemiyadan dolayı hələ ki, heç bri layihədə yer almıram. Yeni mövsümdən isə 3 serial, 2 film təklifi almışam. Virusun ciddiyyətinin fərqinə varıb,  qəbul etmədim.  Bir neçə dəqiqə bundan əvvəl də bir seriala təklif aldım. Deyəsən bununla da razılaşmayacam. Pandemiyadan sonra isə Allah kərimdir.