Bu qədər biabırçı hərbi məğlubiyyətdən sonra, meyitlərini dəfn edib qurtarmamış, erməni siyasətçiləri və Ermənistan hökumətinin rəsmiləri ikinci Qarabağ savaşındakı məğlubiyyətin əvəzini çıxmaq üçün Azərbaycanla yeni müharibnin anonsunu verməkdədirlər. Əgər Ermənistanın prezidenti Armen Sarkisyan Azərbaycanla növbəti müharibənin süni intelekt müharibəsi olacağını dilinə gətirirsə, deməli ermənilər bu qədər ağır məğlubiyyətdən bir zərrə qədər nəticə çıxarmayıblar.  Bu erməni xislətinin real üzüdür. Bunlar tarix boyu buynuzlarını çobanın çomağına sürtərək döyülüblər, başları əzilib, ancaq ağıllanmayıblar. Bir sözlə, nə qədər cəzalandırılsalar da öz xəstə xislətlərindən əl çəkə bilməyiblər. Ortaya olmayan bir “erməni məsələsi”, “soyqırım”  atıb,  yüz ildən çoxdur ki, onların ətrafında fırlanırlar. Osmanlı imperiyası bunlara qucaq açdı, bunlar türklərin kürəyinə bıçaq sapladılar, ruslar öncə bunları bizim torpaqlarda yerləşdirdi, sonradan bu torpaqlarda onlara dövlət yaratdı, qayıdıb bizə dedilər ki, sizin bu torpaqlara aidiyyatınız yoxdur, bu torpaqları hansısa tiqran üzdəniraq eramızdan əvvəl bizə miras qoyub gedib. Rusların “erməni cəfakeşliyinin” qarşılığında isə dedilər ki, siz ermənilər üçün bunları etməklə erməni xalqına öz borcunuzu ödəmisiniz, sizin bizə borcunuz hələ çoxdur. Biz siz ruslara xristianlığı gətirmişik, tarix boyu sizi bir neçə dəfə məhv olmaqdan xilas etmişik. 

Bu gün bu yaramaz millət (bir millətə  yaramaz demək, onun üçün çox ağır ittihamdır – ancaq bunlar yer üzündə yeganə bir millətdir ki, bu adı layiqincə daşıya bilirlər) qonşu Gürcüstana, elə Rusiyanın özünə qarşı torpaq iddiaları ilə çıxış edir, ABŞ-n Kaliforniya ştatında muxtariyyat tələb edirlər. Bu millət sağalmaz bir xəstəliyə tutulub və bununla da bəşəriyyət üçün qorxulu bir bəlaya çevrilibdi! Nə qədər ağır olsa da deməliyəm - bu xəstəliyin müalicəsi yalnız bu yaranı kəsib atmaqdan keçir. Tarixdə Teymurləng kimi dahi sərkərdə bəşəriyyət üçün bəla olan bu yaranı vaxtında tam kəsib atmadığına görə sonradan böyük peşimançılıq hissləri yaşamalı olmuşdu. Yazdığım bu ağır fikirlər normalda heç bir xalqın ünvanına deyilə bilməz. Ancaq xisləti şərlə, yalanla yoğrulmuş və tək türkər üçün deyil, bütövlükdə bəşəriyyət üçün bir bəlaya çevrilmiş bu millətin “milli probleminin” bir həlli yolu var. Belə bir millətin dövləti ola bilməz. Belə ambisiyalarla yaşayan bir millət ona dövlət yaradanı (Rusiyanı) da peşiman edəcəkdir – necə ki, bu gün edir. Milli ruhu bu qədər xəstə və çirkab içində olan bir millətin dövlətinin yaşaması da mümkün deyil və necə ki, bu gün məhvə doğru gedir. 

İndi kimsə düşünürsə ermənilər Qarabağda hələlik qaldıqları torpaqlarda sakit yaşayacaqlar, o, çox yanılır. Əgər bu gün Arayik Harutyunyanlar, Vitali Balasanyanlar kimi erməni caniləri orada iş başındadırlarsa, demək onların gördükləri hər işin kökündə qisasa hazırlaşmaq dayanacaq və onlar bunu açıq etiraf edirlər. Erməni başqa cür ola bilməz! Yüz illərdir ki, onların “bir üzü” olub və bundan sonra da onlar öz milli xislətlərinə xəyanət etməyəcəklər. Hər kəs bilsin bu həqiqəti! Özümüzü aldatmayaq! Odur ki, bu qara yaranın müalicəsi yox, kəsilib atılması və bununla da “erməni məsələsi”nin birdəfəlik həlli edilməsi lazımdır. Bunu biz türklər etməyəcəyik, onlar buynuzunu bizim çomağımıza sürtə sürtə bunu bizdən layiq olduqları bir şəkildə alacaqlar!