Xalq artisti, sevilən sənətkar Nisə Qasımova Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb.

- Çox sağ olun, yaxşıyam! Sizdə nə var, nə yox? Salamatçılıqdır?

- Ürəyim heç nə ilə şadlanmır, açılmır. Son zamanlar istəyirəm heç sosial şəbəkələrə də baxmayım. Məni narahat edən məsələlər də olur. Ona görə də mən heç yerdə görünmürəm, hələ ki, görünmək fikrim də yoxdur. Səhhətimi də gözləyirəm, qoruyuram. Mənə əsəbləşmək, hirslənmək olmaz. Bunlar hamısı şərtdir. Həkim məsləhət görüb ki, mümkün qədər əsəbi şəraitdən uzaq dur. Ona görə də hələ ki, susqunluğumu qoruyuram.

- Mən sevənlərimə  böyük hörmətlə, diqqətlə yanaşıram. O insanlara, o sevənlər ordusuna çox minnətdaram ki, məni düşünürlər, fikirləşirlər. Bu əlbəttə ki, insana stimul verir, yaşamağa həvəsləndirir. Özümə də bir az ayıb gəlir ki, bu qədər sevginin qarşılığında mən efirlərdə görünə bilmirəm. Nə vaxt görsəm ki, əlim, ayağım, ürəyim gedir, hər hansısa verilişdə görünə bilərəm. İzləyicilərdən gələn mesajlara baxıb kövrəlirəm. Rəhmətlik atam da kövrək idi, onun yanında kövrək bir situatsiya yarananda dözə bilmirdi.

- Mən yalnız Allaha minnətdaram! Yadıma gəlmir ki, səhərlər oyananda, gecələr yatanda Allahı zikr etməyim. O sözü heç vaxt demək istəmirəm ki, ibadət edirəm. Çünki indi hamı bundan istifadə edir. Göydə Allah, yerdə həkimlərimiz.. Məni Allah bu xəstəlikdən möcüzəvi şəkildə xilas etdi..

- Hə, çox şükür! Müəyyən dərmanlar var ki, onları davamlı qəbul edəcəyəm. Hal-hazırda qardaşımgildəyəm. Qardaşım oğlu Çingiz Qasımov həm şanson müğənnidir, həm də peşəkar oranjmançı. Bir aya, ay yarıma efirlərdə olsam yalnız onun oranjmanları ilə görünəcəm. Qardaşımgildə qala-qala mən çox şeyləri  dərk etdim. Müğənni Kibariyənin “Ana” mahnısı var. Mən neçə illərdir risk edib onu oxuya bilmirdim, çünki mikrofon qabağına gələndə mənim dünyam alt-üst olurdu. Çünki anam mənim yaralı yerimdir, o nisgili, həsrəti yaşayıram. Çingiz indi həmin mahnını mənim üçün oranjman edir. Bu boşluqdan, görünməzliyimdən istifadə edib mahnıları yazdırıram. O da mənim kaprizimlə oynayan biridir. Bilirsiz ki, mən ailə həyatı qurmamışam, dünyaya uşaq gətirməmişəm, gəlinlərim, qızlarım yoxdur, bacım və qardaşım övladları mənim balalarım kimidir. Amma hələ ki, oynaq mahnı oxumağa ürəyim gəlmir. Bizim şəhidlərimiz, dərdimiz var, bunu heç cür edə bilmərəm!

- Mən sizinlə razıyam! Amma bu dəqiqə elə bir zəmanədir ki, heç kimi qınamaq olmur. Dünya ələnir, insanlar ələnir, xəstəlik bir yandan. Olur da insan halıdır, bəlkə də bezib, yorulub.. Bilmirəm.. Mən ona haqq da verə bilmirəm, nahaq da deyə bilmirəm. Söz tapa bilmirəm. Bir çaşqınlığın burulğanındayam mən. Bilmirəm ki, nəyə, necə rəy verim?!

- Hərdən özümü qoyuram jurnalistlərin yerinə.. Deyirəm bəs bunlar həqiqəti yazmasınlar, neyləsinlər? Bunlar camaatın, xalqın əsəbləri ilə oynayan insanları tənqid etməsinlər bəs neyləsinlər? Tənqid edirlər jurnalist olur günahkar, tənqid etmir, deyir ki, ay jurnalist sən hara baxırsan?