Tanınmış aktyor Zaur Əliyev Moderator.az-ın suallarını cavablandırıb.

- Zaur, bu gün siz növbəti yubileyinizə, 30 yaşınıza qədəm qoyursuz. Bu münasibətlə sizi ürəkdən təbrik edirəm..

- Çox təşəkkür edirəm! Bəli, növbəti yaşıma qədəm qoyuram. Doğum günümü sıradan bir gün kimi ailə üzvlərimlə birlikdə keçirəcəm. 29 ilin 11 ayı geridə qalır,  12-ci ayı qarşılayıram və 30-cu il tamam olur. Bu günlər tanıdığım insanları yaxından izləyirəm və görürəm ki, onlar artıq özəl günlərini dəbdəbə ilə qeyd etmirlər. Bu gözəl ən-ənədir. Ən azından bizim şəhidlərimiz var, şəhidlərimizin 40 mərasimini gözləməliyik. Bilirsiz ki, onlar bir gündə deyil, fərqli-fərqli günlərdə şəhid olublar. Onların xatirəsini əziz tutmaq bizim hər birimizin borcudur.

- 8 ildir ki, peşəkar səviyyədə teatrda aktyorluqla məşğulam. Klip, qısametrajlı film, serial- hamısı bu 8 ilin içərisində baş verib. Hər kəs kimi mən də deyə bilərəm ki, bu sənətə məktəbdə oxuyan illərdən həvəs göstərmişəm, universitet illərinə qədər dərnəklərə getmişəm.

- Siz bu sualı mənə ünvanlayanda mən artıq fikirləşirdim ki, sizə necə cavab verim. Bəli, teatra ilk olaraq işıq operatoru kimi gəlmişdim, zalda işıqları öyrənməyə çalışırdım. Teatra gələndə məqsədim özümü səhnədə görmək idi. İşıq otağında mən bir tamaşaçı idim. İşıqçı otağından işığı duyan və oynayan aktyora böyük rəğbətlə baxırdım. Onlara sözün əsl mənasında həsəd aparırdım. Hətta həmin  aktyorları otaqımızdan alqışlayırdım. Daha sonra teatrımızın direktoru, Əməkdar İncəsənət Xadimi Əliqismət Lalayevin təşəbbüsü ilə mən uşaq tamaşası hazırladım və özüm də həmin tamaşada aktyor kimi iştirak etdim. Can atırdım ki, səhnədə məni tamaşaçıdan əvvəl həmkarlarım alqışlasın. Bir çox hallarda mən sırf iş yoldaşlarım üçün oynayıram ki, işıq sexindən, musiqi sexindən və yaxud da dekoratırlardan mənə narazıçılıq gəlməsin. 

- Əlbəttə ki, aktyorun işığı olmalıdır. Bu mövzuda təvazökarcasına demək istəyirəm ki, hələ ki, üstümə işıq qurulur. Hələ o qədər parlamamışam ki, mənim işığım olsun. Onu tamaşaçı deyə bilər ki, mən nə qədər işıqlı aktyoram? Çalışıram ki, heç vaxt səhnəyə boş enerji ilə çıxmayım. Kulisimdə, şəxsi həyatımda nəsə bir problem olubsa da, ondan heç vaxt tamaşaçı xəbər tutmayıb. O 2 saatlıq öz problemlərindən uzaqlaşıb, teatra gəlib, mən də gətirib öz problemimi ona yükləyim?

- Mənə hansısa teatrda işləməyi məsləhət görənlər çox olub. Özüm də istəmişəm başqa bir teatrda işləyim..

- Mən özümü nədənsə Pontamim teatrında görmək istəmişəm. Amma əfsuslar olsun ki, alınmayıb. Şükürlər olsun ki, bu gün Akademik Musiqili Teatrındayam. O ki, qaldı rol təklifinə.. Mənə tapşılıran və təklif olunan heç bir rola “bu mənlik deyil” deməmişəm.  “Romeo və Cülyetta”-da Romeo olmaya bilərəm. Amma bu rejissorun baxışına və məni necə təqdim edəcəyinə bağlıdır. Mən özüm də rejissoram, onu başa düşürəm. Hansısa bir aktyor deyəndə ki, mən filan rolda oynaya bilərəm, deyirəm ki, ola bilər. Mənim cüssəm kiçikdir, hansısa bir döyüşçünü oynamaq üçün məni məhdudlaşdırmaq olmaz. Ola bilər ki, bu halda mənə uyğun tərəf müqabilləri seçilsin.

- Vətənpərvər hissi mənə yad deyil. Çünki Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı Ehtiram Əliyev mənim əmimdir. Mən gözümü açandan hərbi forma, onun döyüşdən aldığı yaraları görmüşəm. Uşaq olanda gəlib hər şeyi bizimlə bölüşürdü.. Məni xüsusilə çox istəyirdi. Onun bir gözünün altında, bir də qolunda qəlpə yarası var. Əl-qol zarafatları edirdim.. Bir dəfə də Milli Qəhrəmana bir şillə vurdum (gülür). O an gözü çox ağrıdı, mən o ağrını gözünün qızarmağından hiss etdim. Məni çox sakit və səbrli formada qucağından götürüb yerə qoydu. Sonradan bildim ki, onu incitmişəm.. Son aylar baş verən bu hadisələr də sirayət edir ki, mən yaradıcı tərəfdən bu mövzuya yanaşım. Məhdud pandemiya zamanını nəzərə alıb, ev şəraitində çalışdığım qədər qısametrajı video-roliklər çəkirəm. Rejissor-aktyor kimi öz bacarığımı göstərirəm. Tələbəlik illərində də Milli Qəhrəman Mübariz İbrahimova bir kompozisiya-tamaşa həsr etmişdim, onu bir neçə universitetdə oynamışdım.

- Əməkdar artist Elnur Kərimova mənə dedi ki, “Ata ocağı” serialı başlayır, mənə şəkillərini göndər, səni rejissora təklif edim. Mən də açıq etiraf edim ki, teatra o qədər bağlıyam ki, seriala çəkilmək istəmirdim. Daha sonra rejissorla tanış oldum, tərəf müqabillərimi tanıdım. Vaxtilə işıq otağında oturub, heyranlıqla izlədiyim aktyorlardan biri də Xalq artisti Qurban İsmayılov idi. Mən eşidəndə ki, atamı o oynayacaq, hədsiz çox sevindim! Xalq artisti Həmidə Ömərova isə anamı oynayacaqdı... Mən bu işə sevindim və inandım. Ona görə də razılaşdım və çəkildim. Bu serial kariyeramda bir neçə pilləni qalxmaqda mənə köməklik etdi. Serialın bütün yaradıcı heyətinə öz təşəkkürümü bildirirəm.

- Bir mövsüm tam çəkildim, ikinci mövsüm serialdan kənarlaşdım, ssenariyə əsasən Türkiyəyə getdim. 3-cü mövsüm isə geri qayıtdım, möhtəşəm qayıdış olsa da, qarşılanma o cür olmadı. Çünki ssenariyə uyğun olaraq mən orada ailə həyatımı yarımçıq qoyub gəlmişdim. Şükürlər olsun “Ata ocağı” yenə də böyük maraqla izlənilir. Kollektivlə heç bir problem yaşamadan serialı tərk etdim. İndi də mən seriala baxıram və görürəm ki, həqiqətən də mən orada lazım deyiləm. 

- Teatrda iş olduğu müddətdə seriala çəkilməyim mənim üçün o qədər də önəm kəsb etmir. Önəmli olan  çəkiləcəyim serialın yaradıcı kollektivi, ssenari və obrazımdır. Şükür Allaha bu dəqiqə aktyordan çox rejissor var. Mən istəyirəm ki, elə bir obraza dəvət alım ki, orada sənət imkanlarımdan tam istifadə edə bilim. 

- Təbii ki, aktyorun, rejissorun arzuları da sənəti ilə bağlıdır. Biz teatrda çox maraqlı tamaşalar hazırlamışıq, arzu edirəm ki, pandemiya bitəndən sonra onları tamaşaçılara nümayiş etdirək. Yaradıcı tərəfdən elə də böyük bir arzum yoxdur. Gözləntidə də deyiləm. Mən bu sənətə qədər çox işlərdə işləmişəm, nəyisə arzu olaraq dilimə yox, fikrimə gətirmişəm, o da şükür ki, gec-tez baş verib.