Hörmətli “Moderator!”

Bu yazını 20 il əvvəl şair dostum Məmməd Aslanın 60 illik yubileyi ilə bağlı qələmə almışdım. Mümkünsə, çap etməyinizi xahiş edirəm. 

                                                        YADİGAR DOST SÖZÜ

Hər şey qəfil oldu. Yolda rastlaşdığım bir jurnalist dostum: “Xəbərin var, dekabrın 23-də Məmməd Aslanın 60 yaşı tamam olur”, - dedi. Doğrusu, bir az çaşdım. Ona görə yox ki, 60 bir az ağır, sanki qocaya dair rəqəmdir. Təbii ki, vaxt öz işini görəndə heç kimə gənəşmir, kiminləsə məsləhətləşmir. Sadəcə, M. Aslana qarşı ürəyimdə olan böyük xətir-hörmətimi iki daşın arasında yazıya gətirmək mənim üçün çətin idi. Çünki, həmişə söz sərrafı, söz ustadı kimi sevdiyim Məmməd müəllim haqqında onun adına layiq söz yazmaq asan məsələ deyil.

Məmməd Aslanı şair kimi çoxdan – sözündən tanıyıb sevmişəm. Lakin sonra tale elə gətirib ki, onunla iş yoldaşı olmuşuq. Aramızda mehr-ülfət yaranıb. Hər gün nahara beş-on dəqiqə qalmış onun daxili telefonuna zəng vurub: “Məmməd müəllim, mən getdim” deyəndə, onun “sən gurultu ilə get ora, mən də gəlirəm” cavabını və bundan sonra televiziyanın həyətindəki cayxanamızda söhbətləşməyimizi heç bir gözəl məclisin ləzzətinə dəyişmərəm. Bəzən beş-üç dəqiqə gecikəndə üzr istəyər. Gecikməyinin səbəbi də çox vaxt eyni olar: “Bilirsən, Bərdədən bir arıçı dostum gəlmişdi”, yaxud “Daşkəsəndən Aşıq Ələsgərin nəvəsi Haqverdi  yanımda idi. Radioda səsini yazırlar. İndi o da bura gələcək”. Hansı rayondan, hansı kənddən gəlmirlər onun yanına!

Arada mənə “Sən Allah, - deyir, - gedək İsmayıllıya – sizin kəndə”. Mənim də cavabım eyni olur: “Mütləq gedək, Məmməd müəllim”. Dörd ildən çoxdur ki, aramızda bu söhbət gedir. Lakin hələ də yığışıb birgə İsmayıllıya gedə bilməmişik. Başqa nə səsbəb ola bilər. – iş - gücün çoxluğundan. İndi hərdən bu kənd söhbəti yada düşəndə Məmməd müəllim şirin-şirin gülümsəyir: “Ə, sən nə insafsız adamsan, yüz adam dalımca gəlir, minnətci salır, bilirsən ki, çox yerə getmirəm. Ancaq sənə ha yalvarıram, məni İsmayıllıya aparmırsan”. Bu sadə sözlərin içində Məmməd müəllim necə də uca görünür!

M. Aslan “Ekran-Efir” qəzetinin baş redaktorudur. Əlbəttə, qələminə görə o, bu qəzetdən çox yüksəkdir. Lakin Məmməd müəllim bütün varlığı ilə çalışır ki, qəzet yaxşı çıxsın və istədiyinə nail olur da. Əməkdaşları inciməsin, mən “Ekran-Efir”i Məmməd müəllimin yazılarına görə oxuyuram.

Dil – M. Aslanın ən ağrılı yeridir. Deyək ki, bircə sözü təhrif edən, yaxud düzgün tələffüz etməyən adam – istər məşhur aparıcı olsun, istər tanınmış müğənni – yaxasını Məmməd müəllimin əlindən asanlıqla qurtara bilməz. Yumşaq desək, Məmməd müəllim “qəzetə”sində bombalayıb darmadağın etməsə, o adamdan əl çəkməz. Sakit, quzu timsallı Məmməd Aslan belədə pələngə dönür: “Yox-e... bu dil xalqındır, onun atasının malı deyil ki, necə istəyirsə, onunla o cür də davransın”. Əlbəttə, bu qeyz, bu acı elə də uzun sürmür.

... Məmməd Aslanla bağlı xoş sözlərim hədsiz çoxdur. Ancaq qorxuram, o, qaraladığım bu cümlələri oxuyub “uzunculuq eləmisən” deyə. Ona görə də sözümü burda qurtarıram və fürsət düşmüşkən çox istədiyim Məmməd müəllimə söz veririrəm ki 60-nı Bakıda qeyd eləyəndən sonra, Allah qoysa, onunla İsmayıllıya – bizim kəndə gedəcəyik.