Milli Məclisin deputatı, Ailə, Qadın və Uşaq Məsələləri Komitəsinin sədr müavini, filologiya elmləri doktoru, professor  Jalə Əliyevanın Miskin Abdaldan üzü bəri Azərbaycanın  söz və sənət tarixinə, ictimai və elmi fikrinə, siyasi və iqtisadi yüksəlişinə böyük töhfələr vermiş hömətli bir nəslin soy-kökü, şəcərəsi haqqında qələmə aldığı və hazırda çapda olan “Müqəddəs ocağın yadigarları” adlı  elmi monoqrafiyadan seçdiyimiz bəzi hissələri bu gündən etibarən ixtisarlarla dəyərli oxucuların diqqətinə təqdim edirik. 

Bu dünyada Tanrının seçilmiş bəndələri var. Ulu Yaradan xəlq etdiklərini daha da gözəlləşdirmək, qurub-yaratmaq, daim xeyirxahlıq edərək Onun yaratdıqlarına xidmət göstərmək üçün seçdiyi nadir insanların ömrü onların yaşlarının sayı ilə deyil, mənası və şərəfi ilə, vətənə, millətə və dövlətə xidmətləri ilə ölçülür. Həmin nadir insanlardan biri də ustad sənətkar, böyük ozan  Dədə Şəmşir ocağının od və söz qoruyan davamçısı Cavid Qurbanovdur...

“Kənardan baxana döyüş asan gəlir”, – deyiblər ulu babalarımız. Cavid müəllim özü də yaxşı deyib bu barədə:

Cavid Qurbanovun həyat yoluna nəzər saldıqda onun keçib gəldiyi cığırların hamar olmadığını, bugünkü səviyyəyə, məqama çatmaq üçün uzun illər zəhmətlə çalışdığının və özü demiş, bu ömür yollarında “pillə-pillə” qalxdığının şahidi oluruq. Əmək fəaliyyətinə fəhlə kimi başlayan Cavid Qurbanov bu illər boyunca mayakı, yenə də özünün dediyi kimi, “düzlük” olan yoldan sarpmamağa çalışmışdır:

“Nəsillərə nümunə olanlar heç zaman unudulmur və zaman-zaman öz şərəfli missiyasını daşıyır”, – deyiblər. Ağdabanlı Qurban, Dədə Şəmşir ocağının övladları da həyat və yaşam savaşında bu müqəddəs yoldan dönməməyin nümunəsini göstəriblər. Zəhmət çəkməyən zəhmətin və zəhmətkeş insanın qədrini bilməz! Cavid Qurbanov da məhz öz zəhmətiylə yüksələnlərdən olduğu üçün zəhmətin dəyərini biləndir, zəhmətkeşi qiymətləndirməyi bacarandır, onların arxa-dayaq, ümid-pənah yeridir. Şeirlərinin birində sanki ən sadə insanın da qayğılarına bələd olduğunu belə ifadə edir:

Ruhunda, qəlbində daima Allah eşqi, həm də Allah xofu  gəzdirən Cavid Qurbanov, el-obanın çox az insana nəsib olan məhəbbətini, ehtiramını qazanaraq “ağsaqqal”lıq məqamına çatmıışdır.

Cavid Qurbanov azərbaycanlı milli-mənəvi kimliyini, özünün ululardan ulu ruhunu qoruyub saxlayan, ictimai-siyasi fəaliyyəti, həyat tərzi, hərəkət və davranışları, ədəb-ərkanı, sözü-söhbəti ilə öz kökünə, millətinə, xalqına, adət-ənənələrimizə sadiq olduğunu təsdiqləyən, ulu ozanlarımız Miskin Abdal, Ağdabanlı Qurban, Dədə Şəmşir ocağının saz-söz işığını sönməyə qoymayan, elinin-obasının dərd-səri, qayğıları ilə yaşayan, şəxsiyyəti ilə mənəviyyatı bir bütöv olan, dağlar oğlu, Vətən oğludur! 

Cavid Qurbanov gözəl ailə başçısı, qayğıkeş ata və babadır. İki övladı, dörd nəvəsi var. O, 1985-ci ildə sevib-seçdiyi, sevimli Mətanət xanımla ailə qurmuşdu. Sevgidən doğan bu izdivacdan iki övladları dünyaya gəlib: Şəmşir və Nigar. Göz həkimi olan Mətanət xanım, bütün nəcib Azərbaycan qadınları kimi, ailəsini, övladlarını göz bəbəyi kimi sevib qoruyurdu. Lakin amansız xəstəlik onun arzularını yarımçıq qoydu. Biz o zaman Cavid müəllimlə Parlamentdə həmkar idik. Həyat yoldaşını xəstəlikdən xilas etmək, ömrünü uzatmaq üçün Cavid müəllimin bütün yollara baş vurduğunun, hər çarəyə əl atdığının, keçirtdiyi böyük üzüntünün  şahidiyəm. Əziz qardaşımın bütün cəhdləri təəssüf ki, boşa çıxdı və Mətanət xanım 2006-cı ildə 42 yaşında, uzun çəkən  ağır xəstəlikdən sonra vaxtsız vəfat etdi, bu gedişi ilə də şair təbiətli ömür-gün yoldaşının “dünyasını qəmli nağıla” çevirdi.

Cavid Qurbanovun ilk şeirlər kitabı – “Dünya qəmli nağıl imiş” – bu yarımçıq qalan ömrün nisgilini daşıyan şeirlər müəllifin keçirdiyi iztirabların dərinliyini, həsrətin müqəddəsliyini bütün təfərrüatı ilə əks etdirir. Cavid Qurbanov uzun illər bu itkini şeirlərində, nəğmələrində yaşatdı:

Şeirlərindən də aydın olur ki, Cavid tək özü üçün deyil, övladlarının da bu itkini necə ağır yaşadıqlarını görür və buna görə də daha çox üzülür. Həmin dözülməz günlərdə övladlarına ikiqat diqqətin məsuliyyətini dərk edir və bu ağır yükü çiyinlərinə götürür:

Bu şeirlər ona haradasa  “həsrətdən doğulan, dərd içindən göyərən şair” kimi bir ünvan da qazandırıb. Professor Rövşən Novruzoğlunun sözlərini xatırlamaq istərdim: “Cavid Qənbəroğlunun “Dünya qəmli nağıl imiş” kitabını oxuyub başa çatandan sonra müəlliflə yanaşı, bu kitabı çap edib yayan istedadlı qələm dostum Məhəmməd Nərimanoğluya “sağ ol” demək keçdi ürəyimdən. Dodağımdan gələn dərdli bir ah qopdu: Dərd içindən göyərən, çiçəkləyən bir şairimiz də varmış…”

Cavid müəllim hər iki övladına həm ata, həm analıq etməyə başladı. O zamanlar hələ 10-cu sinif şagırdi olan qızı Nigarın, əsgərlikdən anasının tabutu üstünə gələn Şəmşirin əhəmiyyətli həyat anlarının bütün həyəcanlarını təkbaşına yaşadı Cavid müəllim... Onları böyütdü, pərvazlandırdı,  toylarını etdi, nəvə sahibi oldu...

...Və illər sonra taleh ona ikinci baharını yaşatmağa başladı. Leyla xanım, “Təkliyin üzü dönsün” – deyən Cavid Qurbanovun yarasına məlhəm oldu.

Cavid Qurbanov 2013-cü ildə çox ziyalı və ləyaqətli bir azərbaycanlı xanımı olan Leyla xanımla – görkəmli Azərbaycan yazıçısı və ədəbiyyatşünas alim Mir Cəlal Paşayevin nəvəsi ilə ailə qurur. 1968-ci ildə Bakı şəhərində anadan olan Qasımova Leyla Eldar qızı ölkəmizin mədəniyyətini Avropanın beşiyi sayılan Vyanada böyük bir uğurla təmsil edir. O, Avstriya-Azərbaycan Mədəniyyət Mərkəzinin direktorudur.

Vyanadakı Azərbaycan Mədəniyyət Mərkəzi Prezident İlham Əliyevin 2012-ci il 16 noyabr tarixli sərəncamı əsasında yaradılıb. Bu Mərkəz, öz fəaliyyəti ilə Heydər Əliyev Fondunun prezidenti Mehriban xanım Əliyevanın ölkəmizin xaricdə tanıdılması istiqamətində həyata keçirdiyi mühüm tədbirlərə öz töhfələrini verir, vətəndən uzaqda Vətənə. Xalqa, Dövlətə xidmət missiyasını həyata keçirir.

Cavid Qurbanovun ilk övladı, 1986-cı ildə Bakı şəhərində dünyaya göz açıb. Sevinci yerə-göyə sığmayan ata oğluna babasının – Dədə Şəmşirin adını verib. Qənbər Şəmşiroğlu nəvəsinin Dədə Şəmşirin adını daşıması və yaşatması arzusunu şeirində dilə gətirmişdir:

Düşünürəm ki, Şəmşirli Şəmşir Cavid oğlu da bu adın, bu nəslin nümayəndəsi olmaq şərəfini və məsuliyyətini kifayət qədər dərk edir. Bunu onun hələ 2013-cü ildə babası Qənbər Şəmşiroğlunun 80 illik yubileyi münasibətilə bütün nəvələrinin adından yubilyara ünvanladığı “Təbrik məktubu”nda dilə gətirdiyi fikir və duyğularından da aydın görmək olur:

“Biz həyatımızı öz babalarımızdan nümunə götürərək yaşayırıq. Babalarımız bizim iftixar yerimiz, fəxrimiz, vüqarımızdır. Qurban babamızın, Şəmşir babamızın ətrini, hikmətini bu gün bizə öz sevgisi, qayğısı və mehribanlığı, şeirləri ilə yaşadan Qənbər babamızın 80 yaşı tamam olur. Babamız bizim həyatda nümunə götürəcəyimiz ən əziz adamdır. Bizim babamız dövlətinə, millətinə bağlı insan olub hər zaman, bu gün də öz ağsaqqallığı ilə xalqın xidmətindədir. Ulu Tanrıdan onu bizlərə çox görməməyi arzu edirik. Bizim üçün yaşa baba, doğma yurdumuz – Kəlbəcərimizə dönəcəyimiz gün üçün yaşa!”

Şəmşirli Şəmşir hazırda Bakı şəhər prokurorunun köməkçisi vəzifəsində çalışır. Evlidir, iki övladı var.

Cavid Qurbanovun ikinci övladı – qızı Qurbanova Nigar Cavid qızı 1988-ci ildə Bakıda anadan olmuşdur. Onun da iki övladı vardır. Nigar xanım anasının yolunu davam etdirərək həkimlik peşəsinə yiyələnmişdir.

Xalq şairi Məmməd Aslanın bir zamanlar Qənbər Şəmşiroğlua ünvanladığı, amma düşünürük ki, elə ata-oğulu birlikdə ehtiva edən çox maraqlı və ibrətamiz fikirlərini xatırlamaq yerinə düşərdi. Çünki, necə deyərlər, ot kökü üstdə bitər: “Böyük tarixi şəxsiyyətlərin yurdunda qalıb, nəsil ocağına ağsaqqallıq etmək nə qədər şərəflidirsə, o qayğıların çəki-düzəni, o abidəvi insanların soyun yaddaşındakı mənəvi dəyərlərin üzüsulu qalması yönündə yurddaşların məsuliyyətli davranışlarını ərənlər vadisinə yönəltmək də o dərəcədə gərəkli və çətindir. Bu, uzun illər boyu bir vəzifə gərəyincə göstərilən məmur fəaliyyətindən çox-çox götür-qoylu və üzücü işdir. Nəslin ağsaqqalı təkcə yaşanılan günün qayğıkeşi deyil, nəslinin ötüb-keçmiş hörmətinin, qazanılmış işıqlı xatiratının bir növ sayıq-sanballı keşikçisidir. Yoxsa yaşamağa, baş hərləməyə nə var ki?!”  Hörmətli Cavid müəllimin özünün dediyi kimi: